Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.02.2015, Blaðsíða 32

Tímarit Máls og menningar - 01.02.2015, Blaðsíða 32
A n a S t a n i c e v i c 32 TMM 2015 · 1 að konan gangi í gegnum þrjú stig á ævinni – ung og saklaus stúlka, kynvera og fullþroskuð kona, og gömul og líflaus kona. Málverkið „Konan í þremur fösum“ sýnir „hina dreymnu konu − hina glaðværu konu − og konuna eins og nunnu – hana sem stendur föl bak við tré“26 eins og Munch sjálfur hefur lýst því fyrir Henrik Ibsen. Annar vinur Munchs, August Strind berg, hefur líka túlkað þetta málverk Munchs. Strindberg sá einnig þrí skiptingu í konu Munchs en hann bætti við tveimur stigum: amasónan – synduga konan – ástkonan og málaða konan – barnshafandi konan – dýrlingurinn.27 Amasónan stendur andspænis máluðu konunni. Þetta er kona eins og maður teiknar, eða málar, hana í huga sér og hún er án efa Sóla Guðb- í augum Mána Steins. Hún getur verið í mótorhjólabúningi, keyrt mótorhjól og bíl án bílprófs, klifrað upp á húsþak án þess að svima, reykt sígarettu. Hún er á fyrsta stiginu í úrvinnslu Strindbergs á konu Munchs. Það er athyglisvert að þegar Máni Steinn kemur aftur til Íslands eftir að mörg ár eru liðin þá vill hann ekki hitta Sólu Guðb-. Hann er hræddur um að eyðileggja minningu sína um hana eins og hún var. Hann er mögulega hræddur um að uppgötva að hún sé búin að breytast og fara úr einum fasa í annan. Hann vill geyma hana í minni sem fullkomna veru. Honum finnst vissulega betra að minnast hennar eins og hún er máluð í huga hans, eins og amasóna klifrandi á þökum húsa. Hún má ekki vera syndum spillt, eða barnshafandi, heldur á hún að vera áfram gyðja og músa hans. 1.7 Rauð er veröld hans öll Auk þess sem Sjón notar andstæður til að lýsa persónunum sínum á mynd- rænan og táknrænan hátt, gerir hann meira sem líkist tækni í myndlist, þ.e. hann leggur sérstaka áherslu á ákveðinn lit. Þetta gerir listamaðurinn til að skerpa mynd eða beina athygli að einhverju sérstöku sem hann vill að áhorfendur (eða lesendur í þessu tilfelli) taki eftir. Þetta er leið til að tjá sig með því að gera allt annað lítt áberandi og setja í brennidepil ákveðna til- finningu sem oft verður lykill að gátu listaverksins. Liturinn sem gengur í gegnum skáldsöguna eins og rauður þráður er svo sannarlega rauður. Þegar Katla gýs og himinninn logar í öllum litbrigðum rauðs og guls, þá er Máni Steinn staddur í sínum rauða heimi: Drengurinn horfir á þau álengdar. Þaðan sem hann stendur sér hann ekki það sem þau sjá. Hann tekur klútinn rauða úr vasa sínum. Gljáandi efnið skríður milli fingra Konan í þremur fösum (1894)
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.