Tímarit Máls og menningar - 01.02.2015, Síða 115

Þ r j á r r æ ð u r
TMM 2015 · 1 115
stórkostlegt dæmi um þetta má sjá á Skeiðarársandi þar sem einn stærsti
birkiskógur landsins er að vaxa upp án aðkomu manna.
Allt of margir eru enn fastir í þeim hugsunarhætti að íslensk náttúra sé
lítils virði óbreytt og að eina leiðin til að hafa af henni arð sé sú að umbreyta
henni í eitthvað annað. Þessi gamalgróni hugsunarháttur er þó hjárænulegur
nú þegar um það bil 800.000 ferðamenn heimsækja landið í þeim helsta til-
gangi að upplifa villta íslenska náttúru.
Það á nefnilega ekki lengur við að náttúruvernd sé pjatt sem þjóðin hafi
ekki efni á. Þvert á móti er hún orðin ein meginforsenda hagsældar okkar
til lengri tíma litið. Landið er óendanlega mikið verðmætara sjálfgróið en
virkjað og ræktað.
Bókin Lífríki Íslands er ekki einsmannsverk heldur samvinnuverkefni
margra. Hér gefst ekki tækifæri til að nafngreina alla sem lögðu því lið,
en nokkra langar mig að nefna og þá fyrst Baldur Helga son minn, sem
er í framhaldsnámi erlendis og gat því miður ekki verið með okkur í dag.
Hann teiknaði langflestar skýringarmyndir bókarinnar og átti stærstan
þátt í hönnun hennar, ásamt Kötlu Maríudóttur á fyrstu stigum, og Elisu
Vendramin sem gerði bókarkápuna af miklu listfengi. Ég vil einnig nafn-
greina þau Sigurð Svavarsson og Guðrúnu Magnúsdóttur í Opnu sem höfðu
trú á verkinu frá upphafi og héldu utan um ritstjórn þess styrkri hendi.
Forlagið tók svo við keflinu á lokastigum og sá um prentun og markaðs-
setningu með glæsibrag.
Ég þakka þeim góðu náttúrufræðingum sem gáfu sér tíma til að lesa yfir
einstaka kafla bókarinnar og lagfæra margt sem miður fór og auðvitað þeim
ótalmörgu fræðimönnum öðrum sem hafa gert það að ævistarfi sínu að
rannsaka og kortleggja einstaka þætti íslenskrar náttúru. Mitt hlutverk var
einungis að spinna alla þá þætti saman í heillegan þráð.
Þá er mér ljúft að þakka þeim mörgu aðilum sem veittu verkinu
brautargengi með fjárstuðningi og ber þar sérstaklega að geta Náttúru-
verndarsjóðs Pálma Jónssonar og umhverfisráðuneytisins í tíð Þórunnar
Sveinbjarnardóttur.
Að lokum vil ég endurtaka nauðsyn þess að standa öflugan vörð um nátt-
úru landsins. Ef bókin Lífríki Íslands má verða til þess að vekja einhverja sem
áður sváfu á þeim verði og fjölga í hópi náttúruverndara finnst mér betur af
stað farið en heima setið.
Kærar þakkir.