Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2011, Side 68

Múlaþing
Við Lögmannshraun: Hentugur rœðustallur og áheyrendabrekka. Fyrir miðri mynd ergeilin sem virðist manngerð.
Ljósmynd: Alfgerður Malmquist Baldursdóttir, 2011.
heimamenn um tilurð nafnsins, ef vera kynni
að eitthvað hefði geymst í munnmælum, en
enginn virtist hafa skýringu á því þótt annar
hver Tungumaður þekkti kennileitið sem er
fast við núverandi þjóðveg. I ömefnaskrám
Kirkjubæjar er heldur ekkert sem gefur vís-
bendingar um tilurð nafnsins. Eg velti því
oft íyrir mér nafninu og gaf ósjálfrátt hugar-
fluginu lausan tauminn í því sambandi.
Lögmannshraun er við gamla alfaraleið,
Hallfreðarstaðaveginn svonefnda, og flaug
mér í hug að ef til vill hefði lögmaður á ferð
lent í einhverju þar, jafnvel látist. Ekki er
óalgengt að örnefni séu kennd við einhverja
sem urðu úti á sömu slóðum, en töluvert var
um slíkar ófarir meðan fólk ferðaðist fótgang-
andi um landið árið um kring. Mögulega gat
lögmaður hafa týnt lífmu þama og víst hefði
það orðið saga til næsta bæjar, en eitthvert
hugboð hafði ég samt um að meira lægi að
baki og var mér þetta hugleikið áfram.
Svo er það sumar eitt að ég réðist í að gera
smalaslóð yfir erfið þúfnastykki í Þórisásnum
en hafði augun hjá mér ef einhversstaðar
kynnu að leynast mannvistarleifar. Suðvestan
við Lögmannshraun kom ég skyndilega auga
á hringlaga flöt sem var í hróplegu ósamræmi
við þúfumar í kring. Var þvermál hringsins
u.þ.b. fímm metrar og tveir bollar í; annar fyrir
miðju og hinn vestar. Fór ég nú að horfa betur
í kringum mig. Eg var staddur eins og áður
sagði við suðvesturhom Lögmannshrauns og
þar sem ég horfði út efitir lægðinni vestanvert
við hraunið blasti við mér snotur bergstallur
og sveiglaga brekka á móti með lægð á milli.
Rann þá upp fyrir mér að þama væri ákjósan-
legur ræðupallur með áheyrendabrekku á
móti (þingbrekku)2 og duldist mér ekki að
2 í fyrirlestri sem Kristján Jónsson frá Hrjót í Hjaltastaðaþinghá
hélt á Eiðum 1912 og birtur er með grein eftir sama höfund í
Árbók Hins íslenska fornleifafélags 1924 er nefhist „Um Lamba-
nesþing o.fl.“ segir neðanmáls á bls. 39: ,JEins ogydur mun
kunnugt, fylgdi hverjum þingstað til forna þingbrekka, því, eins
oggefur að skilja, var mjög erfitt fyrirþá, sem töluðu á þingunum,
að láta allan þingheiminn heyra jafnt til sín, nema þeir stœðu
töluvert hærra, og því var þingbrekkan nauðsynleg. Þá stóð sá,
sem talaði, uppi á brekkunni, en þingheimurinn allur neðan
undir. “
66