Strandapósturinn - 01.06.1992, Qupperneq 126

Þorgeirsboli á ferð
Mestallt voru þetta strákar í skólanum, þó var ein kona í bekkn-
um mínum. Aflogin voru oft óþyrmileg. Stundum kom Jónas
frarn og sagði með hægð: „Er Þorgeirsboli hér á ferð?“
Eitt skiptið gekk venju fremur rnikið á. Þá voru þrír strákar í
einni bendu á gólfinu. Það voru þeir Oddur Sigurbergsson,
kappsmaður mikill að hverju sem hann gekk. Sigurður Sveinsson,
dáinn fyrir nokkrum árurn, gríðarstór maður og eftir því vel að
manni og einhver sá þriðji sem ég man ekki hvað hét.
Við höfðum verið að tuskast og þeir stóðu eitthvað höllum fæti
svo ég ýtti svolítið við þeim. Það brotnuðu þrjú borð og ijórir
stólar. Þetta var gamalt og úr tré. Þegar eitthvað brotnaði af þessu
tagi vorum við sendir með það niður í Landssmiðju til viðgerðar
og það kölluðum við að fara í líkfylgd.
Gamli maðurinn sagði oft að þetta væri eðlilegt því húsnæðið
væri þröngt og ungt fólk þyrfti að hreyfa sig. Það entist því aldrei
lengi þó fyrir kæmi að hann nefndi Þorgeirsbola á nafn.
Mogga-mogginn og komma-mogginn
Það var ekki mikið talað um pólitík heima. Þó held ég að þar hafi
verið til siðs að vera framsóknarmaður. Þó var það nú svo að þegar
Tryggvi heitinn Þórliallsson féll fyrir Hermanni og myndaður var
Bændaflokkur þá held ég að faðir minn hafi kosið hann. Annars
var lítið sem ekkert fylgst með þessu þá, látið hlutlaust.
I Samvinnuskólanum fékk maður enga vísbendingu í pólitík-
inni. Þegar Jónas var t.d. að tala um leiðara blaðanna og gang
þjóðmála yfirleitt þá sagði hann oft:
„Mogga-mogginn segir þetta, alþýðu-mogginn segir þetta og
komma-mogginn segir þetta, en við samvinnumenn segjum þetta.
Við höfðum það enda fyrir sið að láta öll blöðin liggja á borðinu
hjá honurn þegar hann kom, því þá fór oftast hálfur tíminn í að líta
í þau áður en hann leit við okkur og stundum fór þá það sem eftir
var tímans í að ræða það sem í blöðunum stóð.
124