Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2000, Page 9
FORORD
Eche shylldi helldur mitt rad hafa werid at þrichja Olaffs Tr s.
sogu med ollum sinum Ligaþattum sem eru kun til at shamm-
færa antiqvitaten, og Islandz Credit þar wtj sem annars er stort.
(Þormóður Torfason i et brev til biskop Þórður Þorláksson
1691, AM 283 fol., f. 151r.)
Den f0rste udgave af Óláfs saga Tryggvasonar en mesta blev trykt i Skál-
holt, pá foranledning af biskop Þórður Þorláksson, og udkom i to bind i
árene 1689-90. Teksten stammer gennem mellemled fra Flateyjarbók,
GKS 1005 fol. Sagaen blev igen udgivet i Fommanna sögur I—III, Kpben-
havn 1825-27.1 denne for sin tid prisværdige og senere meget benyttede
udgave er teksten gengivet efter AM 61 fol. med enkelte varianter anfprt
fra AM 53, 54, 62 fol. og Flateyjarbók.
Da jeg kom til Kpbenhavn i november 1952 havde professor Jón Helga-
son for godt ti ár siden taget de fprste skridt til en ny tekstkritisk udga-
ve af denne saga. Teksten forelá i en maskinskrevet kopi af udgaven i
Fornmanna sögur, foretaget af Agnete Loth, vistnok skrevet pá den fa-
mpse Arni Magnássons skrivemaskine, og kollationering af denne tekst
med andre hándskrifter var ogsá godt pá vej. Varianter fra AM 53, 54 fol.,
Bergsbók, dele af AM 62 fol. og Flateyjarbók var nedtegnet i notesbpger.
Dette arbejde var, sá vidt jeg ved, for det meste udf0rt af Agnete Loth,
Ami Hafstað, Jakob Benediktsson og Magnús Kjartansson. Senere tog
ogsá Hanne Nordentoft og Stefán Karlsson del i dette arbejde.
Jeg kom til K0benhavn med det for 0je at forberede en ny udgave af
Færeyinga saga og var lige begyndt pá at læse Agnete Loths kopi af sa-
gaens tekst i Fommanna sögur sammen med AM 61 fol., da Jón Helgason
lod mig forstá at inden jeg kunne lave en ny udgave af Færeyinga saga
mátte jeg f0rst udgive Óláfs saga Tryggvasonar en mesta. Selvom jeg
ikke var helt overbevist om rigtigheden af denne pástand fandt jeg opga-
ven fristende og slog til. Jeg begyndte med at læse hele den maskinskrev-
ne kopi af udgaven i Fommanna sögur sammen med AM 61 fol., men der-
efter at notere varianter fra de hándskrifter der ikke allerede var kollatio-
neret. Da dette var overstáet kom den langvarige og til tider trættende
ordning af variantapparatet, som Jón Helgason fik til gennemlæsning i
smá portioner i maskinskrevet udkast. Hans ledsagelse og forslag til for-
bedringer var af en uvurderlig hjælp for mig mens jeg var ved at fá greb
pá arbejdsmetoden. Senere skred arbejdet frem pá den sædvanlige máde
L