Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2000, Side 49
XLVII
Handll
Hánd II adskiller sig klart fra hánd I, báde hvad angár ortografien og
skriftens udseende. Sammenlignet med hánd I virker den sn0rklet og
uensartet og ikke nær sá k0n som denne. Om de enkelte bogstavtyper
er særlig f0lgende at bemærke:
Minuskel-a skrives toetages, den 0verste bue som oftest lukket, nog-
le gange spids foroven, men nogle gange rund, og varierer temmelig
meget i hpjden.
Minuskel-e skrives som oftest som den sædvanlige type, men en an-
den type med vandret streg under buen er dog ret almindelig, navnlig i
initial stilling.
Af/(angelsaksisk) forekommer to typer, den ene med bistaven for-
met som to lukkede buer, men den anden er den p-lignende type med
bistav som nærmest ligner et lille 2-tal.
g skrives med en áben underlængde med en slpjfe trukket næsten
vandret mod venstre ud fra nedstregen og slutter nedad i en bue eller
lukket slpjfe. Undtagelsesvis er dog underlængden lukket, fx ‘-ligum
fagrmælum’ 7ra7.
Pá de h0je bogstaver, b, h, k, l og þ, svajer overlængden gerne opad
mod h0jre og slutter tit i en sl0jfe.
y er nærmest af typen Spehr y3, men skrives af og til med en tværstreg
gennem underlængden. Denne sidstnævnte type bliver efterhánden
mere almindelig i den sidste del af det der er skrevet med hánd II.
z skrives med tværstreg.
Forkortelsestegnene ser anderledes ud end hos hánd I og bruges ikke
helt pá den samme máde. Tegnet for er/ir er en temmelig bred siksak-
type. Det stár aldrig for r alene, undtagen i ordet er, som skrives ‘e’
med dette tegn over linjen. Nasalstregen er som oftest med en fin an-
satsstreg trukket skrát ned mod venstre, sáledes at tegnet kommer til at
ligne et pá hpjre side liggende v. Denne ansatsstreg bliver efterhánden
mindre, og pá de sidste sider skrevet af hánd II er den ret ubetydelig.
For ur bruges tegn af omega-typen, skrevet nærmest som ligatur af
enetages a og v og nogle gange nærmest som et liggende s, se fx ‘mod-
ur' 7rb5, ‘sogur' 31va3 og ‘þnrfa’ 31va21. Pi-tegnet bruges for ra, rá
og va, vá. Ordet svá forkortes ‘s’ med et pi-tegn over linjen. Andre
overskrevne forkortelsestegn er i overensstemmelse med almindelig
praksis i samtidige islandske hándskrifter.
Fordoblingstegn forekommer over d, g, k, r og t, skrevet som prik
eller en kort vandret streg. Nár der ikke er plads nok over k sættes for-
doblingstegnet foran overlængden, fx ‘fekU 9va7 og 32.