Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2000, Page 97
xcv
n eller r. En omvendt skrivemáde som ‘kvat’ 17vbl3, for kvað, viser at
skriveren i brugen af d og t ikke har fulgt sin udtale og ikke magtet den
etymologiske adskillelse af disse lyde.
Der er ikke fundet eksempler pá intervokalisk / skrevet fv; det skri-
ves udelukkende/. Der er heller ingen eksempler pá Ib eller rb for If og
7/, og kun ét eksempel er fundet pá //skrevet for//: ‘alf vaní’ 27va9-10
(med omflytningstegn over If).
I D' er gh som særbetegnelse for spirantisk g ikke fundet. Der er hel-
ler ikke fundet eksempler pá palatalisering af g og k foran fortungevo-
kaler. Endelsen -ligt skrives altid med g. Nár stammen i adjektiver og
præteritum participium af svage verber udlyder pá k skrives der konse-
kvent k foran neutrumendelsen, men aldrig g, fx ‘forbrekt’ 34rb25,
‘olikt’ 36va2 og 12, ‘slikt’ 34va6, 51vb40.
Verbet gera skrives i præsens som regel med <?r-tegnet over linjen.
Det afledte substantiv skrives ogsá med e, fx ‘meingerd’ 15rb9. I
præteritumformerne skrives rodstavelsen derimod med íq eller io.
Der skrives konsekvent h foran / og r. Eneste fundne undtagelse er
‘Rafn’ 34rbl og 13.
Den bestemte artikel skrives som oftest uden h og vekselvis med e
eller / i rodstavelsen.
Pronomenet hon er som oftest forkortet ‘hö’ eller ‘ho’ (‘h’ med
tværstreg pá overlængden), men forkortelsen ‘h°’ forekommer ogsá, fx
17ra25.
Som fpr bemærket skrives der ‘j’ for præpositionen í. Endvidere
skrives ‘j’ som forkortelse for jarl, og undtagelsesvis forekommer j
initialt i andre ord, fx ‘jolínT?’ 41rbl2, ‘Jafnan' 4rbl4 og ‘Jllt’ 46va9
(de to sidste eksempler i begyndelsen af en periode).
Pronomenet ek (nom.) skrives altid med k i udlyd; ligeledes er k det
almindeligste i akkusativ, men g forekommer dog ogsá, fx ‘mig’
10rb9. Derimod skrives pronomenet þik (akk.) med g, se fx ‘þig’
10ral5 osv. Det samme gælder om det refleksive pronomen, fx ‘sig’
10ra7 osv. En undtagelse er ‘sik’ 47vb39. Adverbiet mjQk udlyder som
oftest pá g, men ‘migk’ forekommer dog ogsá, se fx 19ra24. En skrive-
fejl er vistnok g for k i ‘l?gía motí’ 13rb27.
Der er ingen eksempler pá sammenblanding af initialt kn og hn. I or-
dene ‘knyttr’ 6ra24, ‘knvtífm’ 6ra25 og ‘knívki’ 18vb40 er gammelt kn
bevaret, og der skrives hn i ‘hnefatí’ 35rb6.
For ældre Id skrives lld, men Id for ældre Ið. En undtagelse er ‘heldr’
16va31 (af verbet halda). Foran t skrives altid //, hvad enten der er / el-
ler // i stammen.
Foran ng er der ikke fundet eksempler pá á, hvilket næppe kan bety-