Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2000, Page 162
CLX
For kort og langt u skrives der som regel u, sjældent v. Ét eksempel
er fundet pá u med krplle over, skrevet for ú: ‘bús’ 2f vbl2.
y er blevet afrundet i ordet yfir og præteritum af verbet skulu. Der
skrives ‘ifir', fx 2c va8 og 13, 2e rb24, 2g 2rb9, ‘ifir’ 2f va35, og ‘ifir-
lætí’ 2f rb30; ‘skilldi’ 2f va4-5 og 10.
De sammentrukne former af ordet mikill skrives med i, hvad enten
de stár adverbielt eller som adjektiv, fx ‘miklv’ 2e rb6 og 2f va40
(adv.).
æ skrives altid æ. Eksempler pá e eller q er ikke fundet.
For q skrives o, au eller q eller ö er ikke fundet. Der skrives fx
‘sogdvm’ 2c rb4, ‘faur’ 2c ral4, ‘faudur’ 2e rb8, ‘skyli hægg’ 2f vb24.
For gammelt 0 skrives e i ‘reru’ 2g lra7 og 14, ‘rerí’ 2g lral3.
Diftongerne ei og ey skrives ei og ey: æ som fprste komponent i dis-
se diftonger er ikke fundet.
Lydforbindelsen vá er bevaret, undtagen i ordet hvárr, og for ældre
vq skrives vo i præteritum pluralis af verbet vera: ‘vorv’ 2c rb20, 2f
vb4 osv. Der skrives fx ‘sua’ 2e ra3, 2f ral, 2h rll osv., ‘váttar’ (med
krplle over a) 2g lra24, ‘uanda’ 2c va20, ‘uapnlausir’ 2c rbl3, ‘uarit’
2e rbl8, 2f rb4. Derimod skrives ‘huotr’ 2e va2, ‘huort’ 2e rbl, vb28,
2g lra32 osv.
Lange konsonanter skrives som regel dobbelt, undtagen langt k som
skrives ck, langt n som markeres med nasalstreg over linjen, og langt r
som ofte skrives r med eller uden prik over, fx ‘annaRa’ 2c rb3, ‘fyR’
2c ra22, ‘Gunnaá’ 2e ra6, ‘fioguRa’ 2f va23, ‘sidaá’ 2g lra25. Ene-
stáende skrivemáder er ‘hauggva’ 2g 2ral9, hvor længden markeres
med prik over g, og ‘þaukk’ 2e rb35. Nogle gange stár ir for langt r, fx
‘huotr’ 2e va2, ‘styar’ 2f ra34, ‘gnyir’ 2g lralO, ‘ojrostvnm’ 2g lra5.
For den dentale spirant i ikke-initial stilling, ð, skrives d, undtagen i
et vers: ‘Vættkaþa’ 2g lra31-32. Præpositionen og adverbiet við skri-
ves med d i udlyd, fx 2e ra6 og 9, og ét eksempel er fundet pá prono-
menet vit, skrevet ‘uid’ 2e ra30. Derimod skrives pronomenet þit med
t, fx ‘þít’ 2e va20 og 28, men med hensyn til verbale endelser har skri-
veren været forvirret; der skrives fx ‘samít’ 2c ra22, ‘þíonad’ 2c ra5,
‘þit uilit’ 2e va28, og som ventet skrives der d i endelsen nár stammen
udlyder pá t, fx ‘getid’ 2e ra27. Ordet at skrives ‘ad’ 2g 2va5, men el-
lers altid med t.
Der er fundet ét eksempel pá intervokalisk / skrevet fu: ‘ifua’ 2g
lval4. Foran t skrives p, hvad enten ordet er afledt af rodstavelse med
/ellerp, fx skrives ‘aptr’ 2e ra21, 2g lrb21, ‘giptv’ 2e vb22, 2g 2vb24,
‘lyptíngar’ 2f vb23-24, ‘suiptv’ 2c rbl9, ‘steypt’ 2g lral8, men der-
imod ‘þyrftí’ 2f vb7.