Úrval - 01.08.1951, Síða 20

18
ÚRVAL
vöðvanum í öðrum lófanum, svo
að Len varð að liggja meira en
viku á sjúkrahúsinu í Calvin-
town.
Daginn eftir höfðu nokkrir
nágrannar Farleys farið með
blóðhunda út í fenin. Þeir leit-
uðu í tvo daga en urðu hvergi
varir við Boone. Heilt ár leið
áður en hann lét sjá sig aftur
á þessum slóðum.
En mitt í vorönnunum árið
eftir kom John Hargett til
Farleys til að fá lánaða byssu.
Því að Boone hafði komið upp
með ánni aftur. Og þó að John
væri einþykkur og orðfár eins
og aðrir uppsveitarmenn, gat
Farley ráðið af því sem hann
sagði, að í þetta skipti hafði
kona Johns Hargett orðið fyrir
því meðan John var niðri í þorp-
inu með vagn sinn.
Þrem dögum seinna kom John
þreyttur og forugur og kvaðst
hafa týnt byssunni í mýrarpytti.
En ekki hafði John fundið Boone
Timmons frekar en aðrir. Og
enn hélt Boone sig í fenjunum
í eitt ár.
Þegar Timmons kom upp með
ánni næsta vor valdi hann sér
konu Wards Sizemore, en Ward
kom henni til hjálpar í tæka tíð,
hjó til Boones með haka og tók
af eyrað.
Tvö ár voru liðin síðan þetta
skeði, Boone hafði ekki komið
upp með ánni í vor sem leið,
og Farley hafði í tvö ár alið þá
von í brjósti, að haki Wards
hefði fælt hann burtu fyrir fullt
og allt.
Farley sat allan daginn fyrir
framan kofadyrnar, kveikti öðru
hverju í pípunni sinni og horfði
á Boone Timmons þar sem hann
sat hreyfingarlaus og beið.
Sólin seig hægt niður bak við
skóginn og skuggar kvöldsins
tóku að gægjast upp úr fenja-
þykkninu. Það heyrðist tíst í
nokkrum engisprettum og öðru
hverju kvak í karlfroski.
Nóna hafði kveikt á lampan-
um og farið fram í eldhúsið tii að
skara í eldavélinni og taka til
kvöldmatinn. Eftir því sem á-
leið kvöldið virtist lampinn
verða bjartari og í gegnum
dymar fann Farley hitann í bak-
ið frá eldavélinni. Inni var Ijós
og ylur frá eldavélinni og nota-
leg búsýsluhljóð bárust frá
Nónu úr eldhúsinu þar sem hún
var að matreiða.
Hann heyrði létt fótatak
Nónu að baki sér og leit við og
horfði upp til hennar. Hún var