Úrval - 01.08.1951, Blaðsíða 81

GETA TÖLUR BLEKKT
79
séu 50% meiri en karla. Þetta
virðist í fljótu bragði veigamik-
il röksemd, en ef hinar raun-
verulegu tölur eru athugaðar,
verður annað uppi á teningnum.
Þá kemur í ljós, að veikindafor-
föll karla eru að meðaltali þrír
dagar á ári, en kvenna fjórir
og hálfur dagur. Munurinn á
launum karla og kvenna getur
verið um 150 pund á ári og meiri
í háum launaflokkum — og ef
því munurinn á veikindaforföll-
um á að vera veigamesta rök-
semdin gegn jöfnu kaupi, þá er
þessi eini og hálfi veikindadagur
kvennanna þeim býsna dýr.
Það eru fleiri leiðir til að gefa
mönnum rangar hugmyndir með
hundraðstölum. Ef við viljum
gera lítið úr einhverri tölu, þá
er þjóðráð að gefa hana upp
sem hundraðstölu af einhverri
hárri tölu, en af Iágri tölu ef
við viljum gera mikið úr henni.
Eg var einu sinni viðstödd um-
ræður um vönun fávita þar sem
báðir deiluaðilar notfærðu sér
þessi ráð — með þeim árangri,
að báðir gátu notað sömu töl-
urnar .málstað sínum til fram-
dráttar. Bæði andstæðingar og
fylgjendur vönunar voru sam-
mála um, að í landinu væru um
400.000 fávitar, og að ef vönun
þeirra væri tekin upp, mundi
þeim sennilega fækka um helm-
ing á 50 árum. Eg veit ekki
hvort þessar tölur eru nákvæm-
lega réttar, en það skiptir ekki
máli í þessu sambandi: það sem
máli skipti var, að báðir deilu-
aðilar notuðu þær máli sínu til
stuðnings. Sá sem var fylgjandi
vönun sagði: „Það eru um 400.-
000 fávitar í landinu — sem
jafngildir 25% af öllum íbúum
Wales. Með vönum mætti senni-
lega lækka þessa tölu um helm-
ing á 50 árum.“ Andstæðingur-
inn sagði: „Fávitarnir eru minna
en eitt prósent af öllum íbúum
landsins. Með vönun í 50 ár
mætti sennilega lækka þessa
hundraðstölu niður í hálft pró-
sent — en svarar það kostn-
aði?“ Báðar þessar fullyrðingar
eru byggðar á sömu upphaf-
legu tölunni, en þær gefa mönn-
um vissulega mjög ólíkar hug-
myndir um eðli málsins.
Þegar almenningur er að
hnjóða í hagfræðingana, bygg-
ist það, að eg hygg, á þeirri skoð-
un, að þeir hagræði niðurstöðum
sínum. Vafalaust eru dæmi til
slíks, á sama hátt og óheiðar-
legir gjaldkerar hagræða stund-
um tölum í bókum sínum. En
eg held að fullyrða megi, að