Úrval - 01.06.1953, Page 65

Úrval - 01.06.1953, Page 65
Eruð þér gotl vitni? Grein eftir Win Wright. OTAL sinnum hafa menn rætt um það, hversu mjög megi treysta framburði vitna. Örlög manna geta oft verið undir orð- um vitna komin. En hversu ör- ugg er eftirtekt þeirra, sem vitni bera? Við skulum koma strax að efninu: Hversu áreiðanlegur er vitnisburður yðar — yðar sem lesið þessa grein? í sannleika sagt — þér eruð reglulega lélegt vitni! En leyfið mér að bæta við: það er ég líka! Við, þér og ég, erum mjög léleg vitni, jafnt: fyr- ir það, þótt við leitumst við að skýra með nákvæmni og sam- vizkusemi frá því, sem við sá- um eða fyrir okkur bar. Ef til vill neitið þér að taka þessa fullyrðingu mína hátíð- lega, en þegar þess er gætt, að niðurstöður fjölda rannsókna, sem gerðar hafa verið við ýmsa helztu háskólana í Ameríku, virðast sanna þetta áþreifan- lega, er í rauninni óhjákvæmi- legt að viðurkenna réttmæti hennar. í kennslusölum þessara há- skóla hafa verið sett á svið ým- is atriði, sem nemendum hefur verið sagt að skýra nákvæm- lega frá, skriflega. Við Kansas- háskóla var t. d. meirihluti vitn- isburðanna rangur. Eitt af því fráleitasta, sem þar kom fram, var það, þegar ein þrjú vitni báru, að einn af viðstöddum hefði veifað skammbyssu og hrópað: „Nemið staðar, eða ég skýt yður!“ Maður þessi hafði verið óvopnaður með öllu og naumast látið eitt einasta styggðaryrði falla. Vitnin höfðu í rauninni gefið ímyndunaraflinu lausan taum- inn og beinlínis uppdiktað atvik, sem þeim fannst að hefðu gerzt. Þau ýktu það sem fyrir bar og skrifuðu niður það, sem hefði getað gerzt. I öðrum háskóla urðu niður- stöðurnar alveg jafn furðulegar. Hér voru nokkrar persónur látn- ar hrópa ókvæðisorðum hver að annarri — en mörg vitnanna héldu því fram, að enginn hefði sagt orð! Einn af þeim þekktustu, sem við þessar rannsóknir hafa feng- izt, er sálfræðingurinn William Marston, en hann hefur gert margar merkar athuganir í sambandi við hæfileika manna til að taka rétt eftir og skýra rétt frá því, sem fyrir þá ber. Um eina af rannsóknum sínum segir hann:
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.