Úrval - 01.06.1953, Side 66

Úrval - 01.06.1953, Side 66
€4 TJRVAL Ég lét 18 vitni, sem flest voru lögfræðingar, verða ásjáandi að mjög einföldu atviki. Ungur maður frá Texas kom inn og rétti mér bréf í gulu umslagi. Síðan tók hann stóran hníf upp úr vasa sínum, opnaði hann og sneri sex þumlunga löngu blaði að áhorfendum. Á meðan hann var að þessu las ég bréfið. Þetta virðist ósköp einfalt, en ekkert af vitnunum veitti þó hnífnum athygli. Þau höfðu öll hugann við bréfið! (Hér má skjóta því inn, að venjulegir töframenn leika listir sínar með því að beina athygli áhorfand- ans að einhverju óviðkomandi með blaðri sínu. Ef við kynnum raunverulega að taka eftir, yrðu trúðleikarar brátt að fá sér aðra atvinnu). Dr. Marston bætir því við, að öll vitnin hafi neitað, að hafa séð hnífinn, þegar hann innti þau eftir því. Við nákvæm- ari yfirheyrslur stóðu þau enn fastara á því að hafa ekki séð hann, því að þau grunuðu próf- andann um, að hann væri að reyna að fá fram rangan vitnis- burð. Og þó hafði hnífurinn verið á lofti fyrir framan þau í hér um bil þriár mínútur. Það verður því að teljast fylli- lega réttmætt að spyrja eins og dr. Marston: Eru líkur til þess, að réttur- inn hefði komizt að því sanna um það, hvort þessi „sökudólg- ur“ bæri á sér morðvopn, ef hér hefði verið um raunveru- legt dómsmál að ræða? 1 prófinu með bréfið og hníf- inn voru 147 atriði, sem sjónar- vottar áttu að geta veitt at- hygli. Að meðaltali höfðu þeir aðeins tekið eftir því, sem svar- aði 41 af hundraði. Flest vitnin gáfu margar beinlínis rangar upplýsingar. „En ef tveimur eða fleiri vitnum ber saman um einhvern misgáning fyrir rétti, eru yfirgnæfandi líkur fyrir því, að dómstóllinn telji vitnisburð þeirra í samræmi við veruleikann", bætir dr. Marston við. Þegar dómsmorð koma fyrir, eru orsakirnar oftast óáreiðan- legar vitnaleiðslur. Mörg fræg dæmi þessa mætti nefna. I Frakklandi var Lesurques líflát- inn og Dreyfus dæmdur til Djöflaeyjar aðallega vegna rangs vitnisburðar eða beinlínis ljúgvitna. Frægt dæmi frá Englandi er það, þegar lá við, að réttarmorð væri framið á Oscar Slater. Hann var dæmdur til dauða 1909 fyrir morð á Marion Gilchrist, 82 ára meykerlingu frá Glasgow. En þar sem ýmis atriði í mál- inu lágu ekki nægilega Ijóst fyr- ir, og þar sem atkvæðin í kvið- dóminum höfðu fallið 9 á móti 6, var dauðadóminum breytt í ævilangt fangelsi. Slater sat hálft ár í fangelsi, áður en hann fékk frelsi á ný, en fékk 6000 sterlingspund í skaðabætur. Það
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.