Úrval - 01.06.1953, Side 99

Úrval - 01.06.1953, Side 99
SKARTGRIPASKRÍNIÐ 97' á hana, get ég áreiðanlega kennt þér talsvert . . . Sjáðu bara, er ekki gaman að horfa á þetta héma?“ Tanjusjka ætlaði alveg að gleypa það með augunum, og gamla konan hló að henni. „Ertu nú búin að horfa nóg á handavinnuna mína, bamið gott? Og langar þig til að læra að búa til svona hluti?“ „Já, það langar mig!“ sagði stúlkan. Nastasia sagði: „Varaðu þig! Maður fær ekk- ert ókeypis í þessum heimi, og samt ætlar þú að sauma í með silki. „Það kostar peninga að útvega sér efnið.“ „Berðu ekki kvíðboga fyrir því, móðir góð!“ sagði beininga- konan. „Það verða engin vand- ræði með efnið. I þakklætisskyni fyrir að ég fæ að vera hjá ykk- ur, ætla ég að skilja eftir svo mikið, að það nægi nokkuð lengi. Sjáðu bara sjálf. Fólk borgar vel fyrir svona hluti. Þú skalt ekki halda, að við þurfum að vinna kauplaust. Maður verður að minnsta kosti að vera mat- vinnungur." Þá varð Nastasia að láta sig. „Ef þú gefur henni efnið líka, þá er ekkert við því að segja. Láttu hana bara læra eins mikið og hún getur. Og ég er þér meira að segja þakklát.“ Síðan fór konan að kenna Tanjusjku. Og stúlkan var svo fljót að læra hannyrðirnar, að það var engu líkara en hún hefði kimnað talsvert áður. Og það sem meira var — Tanjusjka kom ekki fram við konuna eins og hún væri ókunnug, gestkomandi manneskja. Hún var þvert á móti svo hrifin af henni, að Nas- tasia fór að gefa þeim horn- auga og hugsa með sjálfri sér: „Krakkinn ætlar víst að krækja sér í nýja ættingja. Móð- ir hennar nægir ekki lengur. En hún getur hangið í pilsunum á svona flökkukerlingu.“ Hún varð gröm út í konuna. Hún kallaði Tanjusjku alltaf litlu stúlkuna eða elsku barnið sitt, og aldrei nefndi hún hana með réttu nafni. Tanjusjka tók eftir því að móðir hennar var reið, en hún réði ekki við sig. Hún bar svo mikið traust til aðkomukonunnar, að hún sagði henni frá skríninu. „Við eigum afskaplega falleg- an hlut, sem við erfðum eftir hann pabba. Ósvikið malakít- skrín!“ sagði hún. „Og í því eru gimsteinar! Maður getur horft á þá endalaust." „Sýndu mér það, barnið gott!“ sagði konan. „Ég skal sýna þér það, þegar við erum einar heima!“ sagði' hún. Strax og tækifæri bauðst fór Tanjusjka með konuna niður f kjallarann. Hún gróf skrínið upp og sýndi henni það. Konan horfði stundarkorn á það og sagði síðan: „Settu gripina á þig, þá se ég þá betur!“
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.