Úrval - 01.06.1953, Page 110

Úrval - 01.06.1953, Page 110
108 ÚRVAL Og hann hafði vit á gimstein- um, þó að hann væri ekki sér- lega greindur að öðru leyti. Kona Lurks sá, að hún átti ekki undankomu auðið og sótti því skrínið. Ungi námueigand- inn skoðaði það og sagði: ,,Hvað kostar það mikið?“ Konan þvældi ósköpin öll. En námueigandinn var þrár. Loks mættust þau á miðri leið, og hann skrifaði undir skuldarvið- urkenningu, af því að hann hafði ekki reiðufé á sér. Svo setti hann skrínið á borðið og sagði: „Sækið stúlkuna, sem þið haf- ið verið að tala um!“ Menn flýttu sér að sækja Tanjusjku. Hun hreyfði engum mótbárum en kom strax með, því að hún bjóst við að fá stóra pöntun. Þegar hún kom inn í herbergið, sá hún að það var fullt af fólki, og mitt á meðal þess sat ikorn- inn, sem hún hafði séð einu sinm áður! Fyrir framan íkornann stóð skrínið með gjöfum föður hennar. Tatjusjka var strax ljóst, að þetta mundi vera ungi námueigandinn og spurði: „Hversvegna var sent eftir mér?“ Námueigandinn gat ekki komið upp orði. Hann starði bara og starði á hana. Loks fóru þau þó að tala saman: „Eigið þið þessa steina?“ „Við áttum þá, en nú eru þeir hennar eign!“ sagði stúlk- an og benti á konu Lurks. „En nú á ég þá!“ sagði námueigandinn stoltur. „En ég skal skila þér þeim aftur, ef þú vilt.“ „Ég þori ekki að þiggja slíka gjöf!“ „En þú getur þó sett þá á þig?“ „Það get ég,“ samsinnti Tanjusjka. Hún var ekki lengi að velja nokkra fallega gripi úr skrín- inu, og hún setti þá hiklaust á sig. Námueigandinn varð alveg frá sér numinn; það eina sem hann gat sagt var „æ“ og „ó“. Tanjusjka stóð þarna skreytt skartgripunum og sagði: „Eruð þér búnir að horfa nóg? Nægir þetta? Eg hef alls ekki tíma til að standa hérna, því að ég þarf að hugsa um vinnuna mína.“ Ungi námueigandinn sagði nú svo allir heyrðu: „Þú verður að giftast mér! Viltu ekki gera það?“ En Tanjusjka hló: „Það sæmir ekki að þér tal- ið svona!“ Hún tók af sér gripina og fór. Námueigandinn gat ekki sagt eitt einasta orð. En dag- inn eftir bað hann hennar. Hann grátbað Nastasiu um að gefa sér dótturina fyrir eigin- konu. Nastasia sagði: „Ég neyði hana ekki. Hún ræður sér sjálf. En mín skoð- un er sú, að þetta sé ekki heppilegur ráðahagur.“
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.