Úrval - 01.06.1954, Qupperneq 9

TILVERAN I NÝJU LJÓSI
7
lega heimi þar sem veruleikinn
birtist honum aðeins sem tákn,
gæti afborið. „1 frásögnum af
trúarreynslu,“ segir hann, „er
þráfaldlega getið um þær kval-
ir og ógnir sem yfirskyggja þá
er skyndilega standa andspænis
opinberun Mysterium tremend-
um — hins óttalega leyndar-
dóms. Á máli guðfræðinnar staf-
ar þessi ótti af ósamþýðanleik
mannlegrar eigingirni og guð-
legs hreinleika.“
Þrátt fyrir þessa reynslu sína
hikar Huxley ekki við að leggja
til að meskalín verði gefið
frjálst til sölu lianda almenn-
ingi. Endurtekin neyzla slíks
nautnalyfs, sem ekki gerir neyt-
andann að þræl sínum eins og
ópíum og kókain, sé rniklu á-
kjósanlegri en neyzla áfengis og
tóbaks, sem nú eru mest notuð
allra nautnalyfja. Orðrétt segir
hann: „Það er í hæsta máta ó-
líklegt, að mannkynið geti nokk-
urntíma lifað án gerviparadís-
ar. Flestir menn og konur lifa,
þegar verst gegnir svo kvalar-
fullu, og þegar bezt gegnir svo
tilbreytingalausu, fátæklegu og
takmörkuðu lífi, að hvötin til að
sleppa, löngunin til að yfirstíga
sjálfan sig þótt ekki sé nema
stutta stund, er og hefur alla
tíð verið ein helzta þrá sálar-
innar. Listir og trúarbrögð,
karnival og þjóðhátíðir, dans og
fundahöld — allt eru þetta „Dyr
á Veggnum“ eins og H. G. Wells
kallaði það. Handa einstaklingn-
um og til daglegrar notkunar
magnlnu sem heilafrumurnar fá.
Meskalín dregur úr myndun þess-
ara efnakljúfa og minnkar þannig
næringuna sem heilanum berst.
Hvað gerist þegar meskalínið
varnar því að heilinn fái eðlilegt
sykurmagn ? Of fáar tilraunir hafa
verið gerðar og þessvegna er enn
ekki hægt að svara því með vissu.
En það sem kom fyrir flesta þá
er tekið hafa meskalín undir eft-
irliti má í stuttu máli lýsa á þessa
leið:
(1) Hæfileikinn til að muna og
„hugsa rökrétt" minnkar lítið eða
ekkert. (Þegar ég hlustaði á
hljóðritunina á því sem ég sagði
undir áhrifum meskalínsins, gat ég
ekki heyrt að ég væri neitt
heimskari í tali en ég á að mér.)
(2) Sjónáhrifin magnast geysi-
lega og augun öðlast aftur nokk-
uð af hinni saklausu, fersku
skynjun bernskunnar, þegar öll
skynjun er ekki samstundis sett
undir mæliker skynseminnar.
Rúmið, þriðja víddin, skiptir ekki
lengur verulegu máli og tíminn
alls engu.
(3) Þó að skynsemin sé óskert
og öll skynjun verði miklu skarp-
ari, gegnir öðru máli um viljann,
hann lamast stórlega. Meskalín-
neytandinn sér enga ástæðu til að
gera neitt sérstakt og finnst flest
þau málefni, sem hann á öðrum
tímum er reiðubúinn að vinna og
þjást fyrir, gjörsamlega þýðingar-
laus. Hann getur ekki látið sig þau
neinu skipta af þeirri góðu og
gildu ástæðu, að hann hefur ann-
að og betra um að hugsa.
(4) Þetta „annað og betra“ get-
ur hann skynjað (eins og ég)
„fyrir utan“ eða „hið innra", eða
í báðum heimum, hinum innri og
hinum ytri, samtímis eða sitt á
hvað. Að það sé betra virðist öll-
um meskalínneytendum augljóst,
sem eru andlega og líkamlega
heilbrigðir eru.
Þessi áhrif meskalínsins eru