Úrval - 01.06.1954, Side 26

24
ÚRVAL
næstum útrýmt henni á tveim
árum með því að smita stofn-
inn með vírussjúkdómi, sem
nefnist myxomatosis. Læknir-
inn leitaði fyrir sér, og komst
að því að hægt væri að fá
myxomatosis vírusið í Sviss.
Hann skrifaði eftir því og fékk
eitt lítið glas. Sonur hans veiddi
tvær ungar kanínur í snöru og
læknirinn sprautaði vírus í æð-
ar þeirra og sleppti þeim síð-
an. Með þessum aðgerðum
dæmdi dr. Delille til dauða
næstum allan kanínustofn
Frakklands, og ef til vill allrar
Evrópu.
Kanínan var hreint ekki
ómerkur liður í þjóðarbúskap
Frakka. Talning á villtum kan-
ínum hefur aldrei farið fram, en
sennilega voru þær ekki færri
en 50 milljónir. Kanínan getur
átt f jóra til átta unga á tveggja
mánaða fresti og myndu þær
því hafa gereytt landinu fyrir
löngu, ef náttúran héldi ekki
jafnvægi í ríki sínu. Haukar,
refir, og margir aðrir óvinir
kanínunnar héldu f jölgun henn-
ar í skefjum.
Mennirnir komu þar einnig
við sögu. Kanínuveiðar voru
stundaðar meira í Frakklandi
en allar aðrar veiðar til sam-
ans. Á hverju ári greiddu
1.850.000 Frakkar 1500 franka
(70 kr.) hver fyrir veiðileyfi. Það
voru menn af öllum stéttum.
Forsetinn stundaði kanínuveið-
ar á búgarði sínum við Rambou-
illet. Sama gerðu fátækustu
bændur. Árleg veiði var áætluð
15 milljónir kanína — sem er
drjúgt búsílag.
Flestar þessar kanínur féllu
fyrir riffilkúlum. 92% allra
riffilkúlna, sem framleiddar
voru í landinu fóru í kanínu-
veiðar. Þegar þess er gætt, að
kúlan kostar á aðra krónu, er
augljóst, að framleiðsla þeirra
var stóriðja, sem veitti þúsund-
um atvinnu. Margir fleiri áttu
villikanínunni framfæri sitt að
þakka: hóteleigendur, sport-
vörusalar, skógarverðir, skinna-
salar o. fl.
Þó að kanínuveiðar væru
mörgum drjúgt búsílag, var
kanínuræktin enn mikilvæg-
ari. Kanínan hefur mn langan
aldur verið kjöt fátæka manns-
ins í Frakklandi. 1 sveitinni
eru þær ræktaðar næstum á
hverjum bæ. Þær eru auðrækt-
anlegar og gefa af sér mikið og
gott kjöt. Fóðrið kostar sama
og ekkert. Algeng sjón var að
sjá drengi eða gamlar konur
við þjóðvegina með grænfóður
í fanginu: gras, laufblöð og
hverskonar grænan gróður, sem
finna má við veginn eða í skóg-
um. Það var kanínufóður. Dýr-
unum er lógað sex til átta mán-
aða og gefa þau af sér fimm til
átta pund af kjöti.
1 síðustu styrjöld átti kan-
ínan mestan þátt í að forða
frönsku þjóðinni frá hungri.
Milljónir Frakka brögðuðu ekki
annað kjöt öll hernámsárin.
Þjóðverjar lögðu hald á mest