Úrval - 01.06.1954, Qupperneq 45

MONSIEUR EIFFEL OG TURNINN HANS
43
legir. Hann talaði fyrir máli
sínu af svo öruggri sannfæringu
og eldlegum áhuga, að jafnvel
efasemdamennirnir hrifust með.
Félagið samþykkti áætlun
Eiffels. Gamalreyndir verk-
fræðingar hristu höfuðið og
töldu víst, að þetta brúartildur
hins unga oflátungs mundi
hrynja. En þeim varð ekki að
trú sinni; Garonnebrúin var
byggð á helmingi skemmri
tíma og varð helmingi ódýrari
en venjuleg brú af sömu stærð.
Aðeins 29 ára gamall var Gust-
ave Eiffel byrjaður að breyta
samgöngukerfi Evrópu.
Eiffel átti, vegna æsku sinnar,
í nokkrum erfiðleikum með að
halda aga meðal hinna harð-
snúnu járniðnaðarmanna við
brúarsmíðina. Dag nokkum féll
verkamaður í ána. Eiffel var
tildursmaður í klæðaburði, en
hann smeygði sér úr síðjakkan-
um og skónum, stakk sér á eftir
verkamanninum og bjargaði
honum á land. Því næst færði
hann sig í skóna, alvarlegur á
svip, klæddi sig í jakkann utan
yfir rennvot fötin og sneri sér
að verkamönnunum. „Gjörið
svo vel,“ sagði hann, „að halda
ykkur á vinnupöllunum fram-
vegis. Mér þykir gaman að
synda, en ekki í fötunum." Eftir
þetta bar ekki á óhlýðni meðal
verkamanna hans.
Bygging Garonnebrúarinnar
færði Eiffel það sjálfstraust
sem hann þarfnaðist. „Af föður
mínum,“ sagði hann einu sinni,
„lærði ég að láta mig dreyma.
Móðir mín kenndi mér hinar
miskunnarlausu reglur viðskipta-
lífsins. Það hefur hvorutveggja
reynzt mér vel.“ Faðir hans, sem
var fyrrverandi riddaraliðsfor-
ingi í her Napóleons, var sífellt
með stórfelldar áætlanir á
prjónunum, en þær komust aldr-
ei í framkvæmd. Móðir hans var
harðskeyttur kaupsýslumaður
og fyrirvinna fjölskyldunnar.
Studdur af bjartsýni og áhuga
föður síns og fjármunum móð-
ur sinnar stofnaði Eiffel fyrir-
tækið Eiffél Construction Co.
árið 1866. Á látúnsplötunni á
skrifstofuhurð fyrirtækisins í
París stóð: „G. Eiffel, verktaki.
Tekur að sér hverskonar bygg-
ingar úr málmi“. Á næstu 20 ár-
um varð Gustave Eiffel at-
kvæðamesti byggingaverkfræð-
ingur í Evrópu.
Dag nokkurn, skömmu eftir
að hann hóf sjálfstæðan at-
vinnurekstur, kom til hans á-
hyggjufullur viðskiptavinur —
myndhöggvarinn Bartholdi.
Nokkrum árum áður hafði
Bartholdi fengið hugmyndina
að Frelsisstyttunni, er skyldi
vera varanlegt tákn um vináttu
Frakklands og Bandaríkjanna.
Milljónum franka hafði verið
safnað og myndhöggvarinn var
byrjaður á verki sínu þegar
verkfræðingar uppgötvuðu, að
ógerlegt mundi vera að gera
nógu trausta undirstöðu undir
þessa 45 metra háu eirstyttu til
6*