Úrval - 01.12.1955, Side 26

22
ÚRVAL
hans. Heimilisrækni er einnig
horgaraleg dyggð, og það leyn-
ist alltaf djúpt í sál hvers ein-
asta rithöfundar svolítill ótti við
heimilislífið, og óljós löngun til
að losna við það.
Þetta eru þá nokkrar af að-
vörunum mínum, en gerum nú
ráð fyrir að þú hafir ekki látið
segjast við þær og giftist Georg.
Gerum ráð fyrir, að þú hafir
verið nógu ástfangin og um-
burðarlynd til þess að þola sér-
vizku hans, og að hjónaband
ykkar sé, þegar á allt er litið
hamingjustamt. Þegar hér er
komið sögu, hefur Georg svo
ef til vill hlotið nokkra viður-
kenningu. Þér finnst, að nú sé
að færast nokkur ró yfir líf
ykkar og að tímabil storma og
stórviðra sé afstaðið.
En það er blekking! Velgengni
hans mun aðeins gera líf ykkar
flóknara. Áður fyrr, þegar ykk-
ur var boðið í samkvæmi, voru
þið notalega laus við forvitin
augnaráð. En nú verður þú þess
jafnan vör skömmu eftir að þið
komið, að laumuleg augnagot
beinast að ykkur, og fylgja
þeim hljóðskraf, sem orðið ,,rit-
höfundur“ skilur sig úr öðru
hverju. Það eru ekki karlmenn-
irnir, sem hafa þetta hljóðskraf
um hönd. Þeir halda áfram að
horfa á Georg með sömu lítt
duldu tortryggninni og þeir
hafa alla tíð borið í brjósti til
hans. Hljóðskrafið kemur frá
kvenfólkinu.
Því að í siðmenningu vorri
ei-u það konurnar, sem eru
merkisberar menningarinnar.
Þær hafa klúbbana, þær læra
að meta málverk og tónlist og
sá fjöldi ritdóma sem þær lesa
á ári, er lygilegur. í augum
kvenna er rithöfundurinn sveip-
aður dýrðarljóma. Hann er
næmgeðja og skilningsfullur,
mælir gullkorn af vörum og tal-
ar í ljóðum af minnsta tilefni.
Þegar þessi aðdáunaraugu
koma frá konum, sem komnar
eru af léttasta skeiði, muntu sjá
á Georg, að honum er leynlega
skemmt eins og þér. En menn-
ingin er ekki einungis í höndum
miðaldra kvenna. Margar ungar
og aðlaðandi konur leyta kyn-
ferðislegri hégómagirnd sinni
fullnægingar hjá rithöfundum
og listamönnum. Georg bítur
kannske ekki undir eins á hjá
þeim, en þér getur orðið dálít-
ið ónotalega innanbrjósts, þegar
þú sérð hvernig Georg uppveðr-
ast við aðdáun þessara kvenna,
eins og líklegt er að hann geri.
Önnur óþægileg reynsla bíður
þín þegar þú uppgötvar, að
augnaráð kvenfólksins beinist
ekki að Georg heldur að þér.
Kvenleg eðlishvöt þín verður
ekki lengi að gera sér Ijóst, að
í þessu augnaráði felst ein
spurning: ,,Hvað í ósköpunum
sér hann í henni?u Spurningin
á auðvitað uppruna sinn í næst-
um takmarkalausum hæfileika
mannsins til sjálfsblekkingar.
Þéssar konur telja sjálfum sér
trú um að þær hljóti að eiga