Úrval - 01.12.1955, Qupperneq 92

ÚRVAL
88
einmitt í þessu efni er hann sér-
lega viðkvæmur.
Þeir unglingar, sem hvorki
njóta skilnings né trúnaðarsam-
bands innan veggja heimilisins,
leita þeirra hvar sem þau er að
finna (eins og raunar uppalend-
umir líka). Þeir leita sér kann-
ski kynferðissambands. Ófull-
nægðar kenndir eru nú ekki
lengur jafnmeínlausar félags-
lega og hjá ungbarninu, sem
sýgur fingur sinn.
Mikilvægt atriði er frœðslan í
kynferðismálum, sem auðvitað
á að vera lokið fyrir gelgju-
skeiðið. En mikið skortir á að
þessi fræðsla sé í lagi. Þeir sem
vinna að barnavernd eða sem
leiðbeinendur í f jölskyldumálum
reka sig oft á það að unglings-
stúlkur og einnig piltar eru alls
ófróð um kynferðismál, stúlkur
vita jafnvel ekki hvað tíðir eru.
Fjöldi unglinga aflar sér enn
fræðslu á laun. Við sem höfum
með vandræðaböm að gera sjá-
um oft hvernig svokölluð kyn-
ferðisleg ónáttúra hefur sprott-
ið upp af bamslegri forvitni
samfara almennri þörf fyrir
mannleg tengsl.
Eitt er að vera á móti kyn-
ferðismökum unglinga, og ann-
að að stuðla að því að piltar og
stúlkur hafi tækifæri til að hitt-
ast og umgangast hvert annað.
I þessu efni er að mínu áliti
mikil þörf fyrir skilning og
hjálp frá okkur fullorðna fólk-
inu, sem völdin höfum. Vegna
þess að heimilin geta sjaldnast
vegna þrengsla verið samkomu-
staður unglinganna, verður að
hjálpa unglingunum til að koma
saman á annan hátt. Það verður
að taka upp öfluga samkeppni
við „sjoppur“, danshús og götu.
horn, sem ekki geta talizt holl-
ir samkomustaðir fyrir ung-
linga.
Það er talað um, að æskan
þurfi að „hafa eitthvað til að
trúa á“. Já, vissulega — en við
eigum ekki að reyna að gefa
henni bað sem hún getur ek'ki
trúað á. Við megum ekki kref j-
ast þess, að unglingarnir skipi
sér í sértrúarflokka eða stjórn-
málaflokka einmitt á þeim ár-
um, sem sjálfstæðisþörf þeirra
er ríkust.
Meira máli skiptir að beina
athafnaþrá æskunnar inn á holl-
ar brautir, skapa henni aðstöðu
til að sinna hugðarefnum sín-
um og áhugamálum.. í því sam-
bandi er mikilvægt, að við ger-
um okkur ljóst, að viðhorf og
hugðarefni æskunnar eru önnur
nú en þegar við vorum ung. Á
þessu vill þó oft verða misbrest-
ur. Tökum jazzinn sem dæmi.
Unglingarnir safnast kringum
jazzplötuna á grammófóninum,
sem skapar tilfinningatengsl
milli þeirra, og fullnægja þannig
frumstæðri þörf fyrir hljóðfail
og tóna.
Ég hef oft hlustað með aðdá-
un á samtöl unglinga um kosti
og galla dansljómsveita, öruggt
mat þeirra á gildi hinna ein-
stöku hljóðfæra og afrekum ein-