Úrval - 01.12.1955, Síða 99

UPPREISN UM BORÐ
95
í vændum var, enda virtist allt
vera með kyrrð og spekt um
borð. Um miðnætti, þegar vakt
hans var á enda, tók hann upp
bjöllu sem lá á kompásskýlinu
og ætlaði að fara að gefa þeim
merki, sem átti að taka við af
honum.
Skyndilega heyrði hann þungt
fótatak og einhver sagði með
skipandi rödd:
„Slepptu þessu!“
I daufum bjarma ljóskersins
sá Georg andlit Samúels bróður
síns. Heiptin skein úr hverjum
drætti og hann hélt á hárbeittri
sveðju í hendinni.
Eins og í leiðslu horfði Georg
á bróður sinn leggja sveðjuna á
bekk á þilfarinu. Síðan gekk
Samúel að kompásskýlinu og
kveikti á ljóskeri. Hann tók
ljóskerið með sér og gekk hljóð-
lega inn í borðsal yfirmannanna.
Inn af borðsalnum voru klefar
skipstjóra og stýrimanna. Um
leið og Samúel Comstock kom
inn í borðsalinn, skutust þrír
af samsærismönnum inn um
aðrar dyr. Einn þeirra hélt á
stórri exi, sem hann rétti Com-
stock. Tveir uppreisnarmenn
tóku sér stöðu við dyrnar á klef-
um stýrimannanna; Beetle,
fyrsti stýrimaður, var einn í
klefa, en Lumbard, annar stýri-
maður og Fisher, þriðji stýri-
maður, bjuggu saman í öðrum.
Comstock setti ljóskerið á borð-
ið og ýtti hægt upp hurðinni á
klefa Worths skipstjóra.
Nóttin var heit og molluleg.
Worth hafði ekki getað sofnað
í koju sinni í svefnklefanum og
hafði því tekið það ráð að leggj-
ast fyrir í hengirúmi í fremri
klefanum. Hann gat ekki borið
hönd fyrir höfuð sér. Það heyrð-
ist þungt, knosandi högg, hengi-
rúmið sveiflaðist til og höfuð
skipstjórans valt út úr rúm-
inu og hékk þar á einni sin.
Comstock flýtti sér fram í
borðsalinn. Ljóskerið stóð enn
á borðinu þar sem hann hafði
skilið við það. I daufum ljós-
bjarmanum sá Comstock að
Silas Payne, sá samsærismaður-
inn, sem hann bar mest traust
til, hafði opnað dyrnar á klefa
fyrsta stýrimanns. Comstock
þreif ljósið um leið og hann
hljóp framhjá borðinu. Þegar
hann kom í dyragættina, sá
hann Payne vinda sér að koju
stýrimannsins með reidda sveðj-
una. En nú munaði minnstu, að
hin þaulhugsaða uppreisn mis-
tækist.
Comstock hafði verið of seinn
á sér með ljóskerið, eða Payne
hafði öllu heldur ekki þorað að
bíða lengur, því að hann bjóst
við að stýrimaður ræki upp óp
þá og þegar. Honum hafði ekki
tekizt að bana stýrimanninum
í fyrstu atrennu. Hann hafði
einungis særzt. Stýrimaðurinn
vaknaði við vondan draum og
æpti hástöfum: ,,Hvað er þetta!
Hvað er þetta!“
Payne þreif öxina og rétti
Comstack. Um leið og Beetle
stýrimaður reyndi að rísa upp,