Úrval - 01.12.1955, Síða 102

98
ÚRVAL
skeggjar? Skipshöfnin á Globe
komst fljótt að raun um það.
Um leið og skipið sigldi fram
hjá einni eyjunni kom fjöldi ein.
trjáningsbáta til móts við það.
Sér til mikils léttist urðu skip-
verjar þess brátt vísari, að eyja-
skeggjar voru hinir vinsamleg-
ustu og höfðu mikla ánægju af
komu þessa stóra skips. Þegar
Comstock gerði þeim skiljan-
legt með bendingum, að hann
vantaði vistir, vísuðu þeir þeg-
ar einum af hvalabátum skips-
ins leiðina gegnum rifið og upp
að ströndinni. Þeir hlóðu bátinn
kókóshnetum og fiski og fylgdu
honum aftur út að skipinu. Þeir
hlógu mjög að því, hve skip-
verjum gekk illa að opna kókós-
hneturnar.
Comstock lagði skipinu fyrir
utan rifið um nóttina, en dag-
inn eftir fór hann að svipast
um eftir heppilegri eyju. Síð-
degis þennan sama dag fann
hann eyju, sem honum leizt
vel á.
Eyjan var löng og mjó. Hún
var grasivaxin, en svo lág, að
hún sást ekki fyrr en komið var
rétt að henni. Ströndin var vog-
skorin og fjaran full af kóral-
klettum; það var ekki völ á betri
stað til þess að rífa leifar skips-
ins, þegar búið var að brenna
það niður að sjávarmáli. Auk
þess var svo aðdjúpt við eyna,
að skipið gat legið alveg uppi
í landsteinum, meðan verið var
að rífa það.
Nú var Comstock þess albú-
inn, að framkvæma næsta at-
riðið í áætlun sinni um hina full-
komnu uppreisn.
Það er ekki gott að segja
hvað upphaflega hefur vakað
fyrir Comstock, en allar líkur
benda til þess, að uppreisnin
hafi ekki verið fljótræðisverkn-
aður og að Comstock hafi aldrei
ætlað sér að eyða ævinni á þess-
ari afskekktu eyju. Hann hefur
sennilega fyrir löngu verið bú-
inn að ráðgera að drepa yfir-
menn skipsins, losa sig síðan
við skipið og hverfa loks heim
eftir fáein ár.
Það hafði meginþýðingu fyrir
hann, að honum tækist að fá
eyjarskeggja á sitt band. Ef
hann gat gert þá sér hliðholla
með því að gefa þeim hluta af
vistum og búnaði skipsins (en
ekkert er þeir gætu notað sem
vopn), þá hlaut að reka að því
að hann gæti talið þá á að gera
árás á þá skipvera, sem eftir
lifðu. Ef árásin gengi að ósk-
um, yrði hann einn á lífi af fé-
lögum sínum. Hann myndi síðan
reisa merkjaturn og biða átekta.
Það kynnu að líða ár, en fyrr
eða síðar myndi eittthvert hval-
veiðiskip taka eftir neyðar-
merkjum hans, því að hval-
veiðiskipum á Kyrrahafi fór sí-
f jölgandi og Globe myndi verða
saknað. Hann gæti sýnt björg-
unarmönnunumþær leifar skips-
ins, sem fluttar hefðu verið á
land. Iíann myndi segja þeim
hvernig eyjarskeggjar hefðu
tekið skipsmönnum vel í fyrstu,