Goðasteinn - 01.03.1968, Síða 19

mikið héldu sig í blautum mýrum. Er nú jafnvel svo komið, að
ýmsir náttúruverndarmenn hafa áhyggjur út af því, að vissar
tegundir geti að mestu eða öllu orðið hér útdauðar, nema tekið
verði í taumana í tíma. Þannig er t. d. keldusvínið að verða svo
fáséð, að því er að verða hætta búin, en kjörlendi þess eru
staraflóð og svaðblautar mýrar. Allvíða, þar sem það var algeng-
ur fugl, áður en framræsla hófst að marki, er það nú að fullu
horfið. Mun það vart að finna nú svo nokkru nemi annars stað-
ar en við Steinsmýrarflóðin í Meðallandi og ef til vill er það enn
til syðst í mýrunum í Mið-Mýrdalnum. Dreg ég það þó í efa,
því að ekki hefur mér tekizt að sjá það hér síðustu árin.
Ekki veit ég, hvort almenningur hefur veitt þessum breyt-
ingum athygli og ýmsum mun finnast lítt um, þótt eitthvað af
vaðfuglum hverfi úr fuglalífinu, en samt er það nú svo, að þá
er landið að nokkru fátækara eftir. Ég hef lítillega getið þessa
þáttar í fuglalífi lands okkar til að vekja athygli þeirra manna
á málinu, er síður vildu, að fuglategundir hyrfu úr byggðarlagi
þeirra. Bið ég þá menn að taka til athugunar, hvort ekki væri
skaðlítið að láta óhreyfð viss svæði í mýrunum, þar sem land-
þurrkun á sér stað. Slík náttúruvernd hefði ómetanlegt gildi
fyrir allt fuglalíf.
í allri umgengni okkar við náttúruna verðum við að hafa í
huga að land okkar er fátækt, miðað við flest önnur lönd, bæði
um dýralíf og jurtagróður. Sérhver röskun á jafnvægi í náttúr-
unni getur valdið því, að landið verði enn fátækara. Því ættum
við að stuðla að því frekar en hitt að vernda þetta jafnvægi og
styrkja. Fuglarnir hafa átt og eiga mikil ítök í hugum okkar
flestra, svo að jafnvel sum góðskáldin okkar hafa helgað þeim
sín fegurstu ljóð. Því eru þeir ekki síztir þess, sem vernda ber
í náttúru lands okkar.
Skrifað á veturnóttum 1967.
Goðasteinn
17