Goðasteinn - 01.03.1968, Síða 39

miklu lcngur burtu en ráð var fyrir gert og eins vel var hægt að
gera ráð fyrir, að mér hefði orðið eitthvað að meini.
Friðriki batnaði. Átti hann eftir að afreka mikið og ekki enn af
baki dottinn við störf.
Ekki fylgdi ég Jóni Hjaltalín oftar í ferðum, en mörgum árum
síðar hitti ég hann í Reykjavík. Minntist hann þá þessarar sam-
fylgdar og taldi, að hann hefði aldrei lagt í jafn mikla tvísýnu og
ferðina yfir Djúpós í foraðsvexti og því þreyfandi myrkri, er þá
var.
Margar ferðir, ekki óiíkar þessari, fór ég og aðrir, meðan vötn-
in hér voru í algleymingi og varð ekki undan komizt. Hesturinn,
scm ég reið á yfir ósinn, var frá Búð, ég þekkti bezt tökin á hon-
um í vatninu, en reiðhestur minn frá Ægisíðu fram að Djúpós,
var moldóttur stólpagripur frá Sveinbirni í Dísukoti.
Þessu svipaðar voru margar læknisvitjanir úr Þykkvabæ á þeim
árum, sem vötnin voru til trafala, en í þeim skapaðist góð kynning
milli læknisins og fylgdarmannsins og varð oft að ævinlangri vin-
áttu.
Björg frá Ásólfsskála:
Man ég
Man ég margan dýrðardag
í dölum blárra fjalla,
bjartra linda Ijóðaval,
lamb í brekkuhalla.
Man ég blæ með blíðum óm
blaka vorlaufinu,
þar sem ljúfust lautarblóm
ljóma í sólskininu.
Frá sumrinu igój
Goðasteinn
37