Goðasteinn - 01.03.1968, Síða 56

syrti, og ckki fundum við Öxnaskarð og ekki fjöllin sitt hvorum
megin við skarðið. Við höfðum hríðina ætíð á vinstri kinn og var
farið að gruna, að vindstaðan hefði breytzt, færzt til vesturs og
værum langtum of norðarlega til að finna skarðið. Settumst við því
að í snjónum og hvíldum okkur lengi. Klukkan var langt gengin
tíu, okkur þótti óvænlega horfa, illa til reika og kalt að húka þarna
í snjónum. Við vorum augsýnilega villtir af leið en sáum ekki nema
hríðina og gátum því ekki leiðrétt okkur eftir neinu.
Þá gerðist það, að það lygnir snögglega og grisjar kófið og við
sjáum rof, hátt í lofti og fjallshlíð skammt frá okkur. Við álitum
þetta fjall fyrir vestan okkur. Eftir stuttan tíma var komið gott
veður en dálítið frosthart. Við ræstum nú gamla manninn, en hann
vildi bara lúra og hvílast. Þó brölti hann á fætur. Ég tók mína.
byrði og Stefán sína, en Bjarni fylgdist með pokalaus. Við vórum
allir orðnir kaldir og stirðir. Skarðið sáum við hvergi, hlíðin virt-
ist samfelld norður og suður. Við töldum bezt að leita suður með
hlíðinni. Eitthvað lýsti af tungli, og var því ekki mjög dimmt. Við
pældum í ófærðinni lengi, unz við sáum skarð opnast rétt hjá okk-
ur. Við héldum til hægri handar í skarðið, komum þar í brekku-
brún, sáum niður og lituðumst um. Sáum við þá ljós í fjarlægð..
Þarna var hinn þráði Kolviðarhóll. Þá lofaði Bjarni guð háum
rómi, og við unglingarnir tókum víst undir þá lofgjörð í það skipt-
ið.
Við vórum nú hressir í huga og skipti engu, þó við steyptum
stömpum í brattanum niður af skarðinu. Eftir nokkurt þóf stóðum
við á hlaðinu á Kolviðarhóli. Ég fleygði minni þungu byrði á
stéttina. Klukkan var þá 11V2 að nóttu, og við vórum búnir að
vera 15V2 klukkutíma frá Kotströnd.
Hér var allt eins og að koma til foreldra sinna, maskínan kynt,
utanyfirfötin þurrkuð og allt annað til reiðu og við látnir hátta
niður í rúm og urðum víst fegnir hvíldinni. Rétt eftir við komum
á Hólinn skall á með norðanhríð og hörkufrost, er stóð alla nótt-
ina og fram á næsta dag. Það var fjórði dagur okkar að heiman.
Við héldum þá áfram til Reykjavíkur, gerðum ráð fyrir betri færð,
þegar kæmi að Lækjarbotnum, eins og varð.
Við kvöddum þessi góðu hjón, Sigurð Daníelsson og Valgerði
54
Godasteinn