Skírnir - 01.01.1847, Blaðsíða 2

4
ætla sjer, at> búa til mannkynssögu hvers árs, sem'er
ab Uba, því þá er enn mart huliö manna sjónum af því,
sem hreifir sjer í tímanum. Skírnir verbur þá at> vera
annáll, og segja svo frá því, sem vit> hefur borit) hvert
ár, sem er at> lít>a, og mætti slíkt vel takast. En á
hinn bóginn vertur ab snítia Skírni stakk eptir vexti.
Hann er of lítil bók til þess, eins og hann hefur
verií) hingati til, at> hægt sje aí> skýra frá, þó ekki
væri nema hinum merkustu vitiburtium í heim-
inum, og þá vertur því sítur sagt frá því, sem ein-
ungis ætti at> vera til frótleiks og skemmtunar. þetta
hefur leitt til þess, at> einungis hefur ort>it> drepit
á þaí> í Skírni aí> undan förnu, sem mestum tít>-
indum hefur þótt sæta, og sökum þessa hefur ortit
aí> yrkja upp á nvjan stofn met) hverju ári, án þess
kalla megi, at> nokkurt samband sje í slíkri vitburta-
sögu áranna. —Atisvokomnu vertur ekki vit> þessu
gert, og má því eigi ætlast til meira af Skírni í ár,
enn at> undan förnu, en jeg hef met> þessum ortum
einungis bent til þess, sem mjer þykir muni betur
mega fara, og sjálfsagt þarf aí> gera Skírni lengri,
því metan vií> svo búiS stendur, má einungis segja
um hann, at> hann sje betri enn ekki neitt. Fyrst
verfcur þá sagt frá Bretum, Frökkum, Rússum,
Prussum og Austurríkismönnum , og er fyrir
þá sök sagt fyrst frá því, sem gjörzt hefur met>
þessum þjótum, aí> þær ráíia mestu í norturálfunni,
og hinar þjótirnar verSa at> miklu leyti at fara eptir
því, sem þær vilja vera láta. Ur því skiptir litlu, í
hverri röí> hin löndin í norturálfunni koma, en þó
eru þau reyndar tekin fyrst, sem at nokkru leyti
standa í sambandi vit eitthvert af hinum 5 voldugu