Fjölnir - 01.01.1844, Side 52

52
Jtessa, enn áfengir drykkir; af þeim leggur f»á eiturgufu,
er lestir og stórglæpir, eymd og dauði kvikna í og magn-
ast, meft öllum |)eim illskuher, sem er í fylgd með þeim.
Ef drykkir þessir dræpu einungis niður velgengni vora
i þessu lífi, en ekki vora eilífu farsæld; ef þcir eyddu að
eins eignum vorum, spilltu heilsunni, trufluðu skinsemina
og sviptu oss lífinu, þá væri þetta allt þolandi; þó þeir
drægju meira enn 200,000,000 ríkisdala út úr ríki voru,
og steyptu meira enn 30,000 sandanda vorra fyr í gröfina,
enn annars kostar mundi hafa orðið ; þó þeir þar á ofan
gjörðu konur vorar að ekkjum, og börnin að munaðarleys-
ingjum, og yllu hringinn í kringum sig bruna , auðn og
dauða, þá væri það þolandi, ef sála vor yrði hrein og
óflekkuð; ef liinn ódauðlegi partur vor næði að húa sig undir
dýrð og sælu hins eilífa lífs. En —
7. J>eir spilla einnig sálum vorum. f>eir stæla synd-
uga menn í glæpum þeirra, og aptra þeim frá að kannast
við náð guös, er lýsir og helgar; þeir kveikja tilfinningu
þá í brjóstum vorum, er lausnari vor hefur svo mikla
andstyggð á: að vjer ætlum oss ríka í andanum og þurfa
engrar aðstoðar við eða miskunar; og þetta veldur því, að
vjer getum aldrei haft þær tilfinningar eða það hugarfar,
er maðurinn hlýtur að hafa, ef hann á að verða endur-
lausnarinnar að njótandi. Heilagur andi vill ekki vitja þess
manns, hvað þá heldur taka sjer hústað hjá honum , er
lætur áfenga drykki drottna yfir sjer. Hugarfar það og
hjartalag, er þeir geta af sjer, er andstyggð fyrir honUm.
Áfengir drykkir trufla ekki einungis skynsemina, stæla
samvizkuna, saurga hinar helgustu tilfiuningar og drepa
niður öllum þrótti andans og sálarinnar, heldur sporna
þeir á móti allri náð guðs, og allri hinni óumræðilegu
gæzku og miskuDsemi endurlausnara vors; þeir halda sál-
unni hertekinni í eilífum þrældómi; þeir geta “þann orm,
er aldrei deyr”, og kveikja “þann eld, er aldrei slokknar”;
þeir koma sálunni til að örvílnast, veina og emja yfir því,