Fjölnir - 01.01.1844, Qupperneq 72

72
fyrir komið, og vjer mundum kjósa, {)á er opt mjór mikils
vísir; og von sú, er það hefur glælt í brjóstum allmargra,
tekur þegar að leiða í ljós dálítinn ávöxt, sem vonandi
er, að heldur fari vaxandi enn þverrandi, og sú von mun
ekld “til skammar verða”, ef það er annað enn eintómur
hugarburður þeirra, sem vilja Islandi vel, að nú sje úr
garði genginn sá hinn langi og þungbæri vetur, sem Iegið
hefur á þjóð vorri upp í margar aldir; því þegar vora
tekur, og af ljettir veturlegum nauðum, á það allt lífið í
vændum, sem áður hefur legið í dái, og um það surnar,
sem hjer er um talað, stendur svo heppilega á, að það
er að mestu leyti komið undir sjálfum oss, hvort það
verður gott eða illt, langt eða skammt. Ef vjer leggjum
árar í bát, og leitum ekki þeirra framfara, sem oss er
boðið, eirrs og hverri annari þjóð, þá verður ekkert af
sumrinu, og þá er langt stðan að vjer höfum lifað hið
fegursta. er í raun og veru engin Iygisaga, að fuglinn
fenix fljúgi upp úr ösku sinni, og verði ungur í annað
sinn — það er engin lygisaga, þegar hún er ekki skilin
um fuglinn fenix, og ekki um einstakar skepnur, heldur
um heilar þjóðir; því þá á dæmisagan vel við. Jcgar
þjóðirnar hafa elzt fyrir örlög fram, geta þær yngzt upp að
nýju, optar enn einu sinni, með því að brenna það allt
af sjer, bæði smátt og stórt, sem ónýtt er í fari þeirra.
Hitt er ekki nóg, að Iagfæra sumt, enn Iáta mart vera
í ólagi, og beint á móti því sem vera ætti. 3>egar talað
er um framfarir heilla þjóöa, þá er allt stórt, en ekkert
smátt; því andi þjóðanna er í alla staði mikill í eðli sínu,
en hvergi lítill, og í andanum eru allar framfarir í raun
og veru. Andi þjóðanna er hugur þeirra, og kemur fram
í öllu því, sem þær hafast að, og ekki síður í orðum enn
verkum. 3>að stendur ekki á sama hvað gjört er, og
hvernig það er gjört, en hitt stendur ekki heldur á sama:
hvað menn tala, eða hvernig menn tala. Málið, sem menn
hafa fram yfir skynlausar skepnur, er svo góð og full-