Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Page 13

13
seli í iielgi, f>ar er veröa má a5 gófc veibi spillist eí5a
óiiýlrst fyrir eigandaiium, og viljum ver nú skíra (nákvæm-
ligar) frá öllu þessu. þa& er liarla óu'st, livort þörf er
á því, a5 banna skot og refsa fyrir |)au [lann tíma ársius,
er fuglinn eigi verpir, einsog ráÖ er fyrir gjört í 1, 2 og
3ju gr. úrskuröar fiess, er áður er nefndur. j)aÖ er al-
kunnugt, að fuglinn lieldur ser eigi á veturna í eggver-
unum og eigi einusinni nálægt fieim; heldur hann þá jafn-
an til sjáfar. F>rir fiá sök getum ver eigi seð, að nokkur
hætta se búin við það, þó skotið se útá sjó nálœgt egg-
verum um vetrartíma, eða frá byrjun Októbers til loka
Marts; fm' einmidt um þetta leiti eru víða stunduð sela-
skot, og er jiað mjög gagnlig atvinna landsmönuum, og
hæfir fiví að hvetja til hennar og vernda hana; oss virð-
ist og, að það, er ákveðið er í 4 gr. úrskurðarins, eigi all-
vel við, þá er skotinn er selur í Játrum eður nótalögum;
en eigi virðist oss það sanngjarnligt eða rettlátt, að neyta
Jögboðsins, og því síður, að yfirvaldið eigi sókn á máli, þó
skotinn se stöku selur utan látra, endaþótt væri það / land-
lielgi; og þyrfti reyndar að ákveða takraörk hennar ná-
kvæmar enn gjört liefir verið. það er reyndar satt, að
það er áríðanda að lögin öflugliga verndi rettindi þau,
er í raun rettri eru notuð og þarfleg eru og gagnleg öll-
um almenníngi; en það er hinsvegar eigi síður rett og
þarfligt að koma í veg fyrir, að réttindum, er svo eru
nefnd, sé varið til ama og úifbúðar, án þess þau séu til
nokkurs þarfa; þess ber nú að gæta , að það fer eigi hjá
því, ef lagaboðið kemst á, að sýslumenn hljóta opt að
takast á hendur ferðir og það erviðar mjög á vetrardag,
til að raunsaka inál þessi og reka þau; kostnaður sá, er
hér leiðir af, verður eigi litill, og lendir hann áalmenn-
fngi ef þeir eru fátækir er liiut eiga að, eður eigi verður
komizt fyrir málið; það er því álit vort, að það hæfi því
fremur að koma í veg fyrir, að skylda yfirvaldsins í þessu
efui nái leingra enn naubsyn er, og vonum vér því fram-