Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Blaðsíða 44
44
greiii reglugjörðarinnar. Aðgreining [>essi heíir jafnan
valdið misklíðum og tífeum gjört prestinn óvinsælan af
söfnuðinum vegna þess, að eiugin |>au einkenni eru til-
tekin (og verða ekki heldur) sem fylgt verði í flokka-
skipun þessari.
En þareð oss sýnist [>ó íorveldt afe komast Iijá að-
greiníng þessari með öllu, vegna þess, að minnsta gjald,
er greiða skyldi, yrði oflítið fyrir suma, og gæti [>ó orfeið
ofmikið fyrir aðra, [>á virðist oss bezt hlýða, að skipta
gjaldmönnum í tvo flokka, „efnamenn” og „bjargálnainenn”.
þaraðauki ætti að ákveða, að eigi skyldi taka neitt a’f ör-
eigum, allrasízt fyrir barnaskírn og líksaungva. f>að var
rett gjört af kansellíinu, að fallast ekki á uppástúngu
stiptsyfirvaldanna, að auka gjald fyrir vígslu hjóna um
helmíng eða [>ar yfir, fyrir [>á sök, að festar væri úr gildi
gengnar, því ekki þarf framar að borga einbættis-störf
[>au, sem að lögum eru aftekin. En 1 [>ví erum ver sam-
dóma nefndinni íslenzku, afe tekjur presta fyrir aukaverk,
sem her er um rædt, eigi að meta eptir því, hve mikilvæg
þau eru, og hversu inikilli fyrirhöfn og umstángi þau
valda presti. Virðist oss hæfiligt, þegar búenduin er skipt
i tvo flokka, að efnamönnum sfe gjört að borga 12 álnir
og þaðanaf meira fyrir hjónavígslu og staðfestíngu barna,
en bjargálna-inönnum (i álnir; fyrir barnsskírn (i álnir
þeim enurn fyrri og þrjár enuin síðari, en fyrir kirkju-
leiðslu tvær álnir öllum eins; þetta sýnist ekki geta orðife
neinum ofþúngbært, þegar þeir, er fátækastir eru, gjalda
ekkert, einsog verið hefir. þaraðauk lítst oss einginn efi á, að
hverr rettsýnn kennimaður muni fús á, að slaka til eða
vilna í um gjaldið þegar hann er kunnugur, og veit, að
það er ofvaxið þeim , er gjalda á. Oss virðist og, að fall-
ast eigi á ákvörðun þá, sem er í endanum á fyrstu grein-
inni, um borgun fyrir líkræður.
það er álit vort að þafe lilýði, að fallizt se á aðal-
atriði uppástúngu þeirrar, sem getið er um í 3ju grein-
inni um hátíðaoífur, því frainar, sem upphæðoffursins hefir