Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Page 107

107
se [>a5 og ósanngjarnt, a8 sléngja kostnaSi fjessnm, er
ailir njóta góös af, á einstakan flokk manna í þjóöftlag-
inu. Nefndin liefir j>ví stúngiÖ uppá , aö lagöur verfci
tollur á skip þau, eptir lestatali, er gjörð eru út frá
Danmörku, IIer.togadæmunum og útlendum stööum til
verzlunar á Islandi. Hún lieidur að slíkur tollur þurfi
ekki aÖ nema meiru cnn cinum rikisdal fyri hverja lest,
þar sem Inin ímyndar ser aÖ 2000 rdla fáist meö þessu
móti á ári hverju. AÖ sönnu Iiefir einum nefndarmanni
virzt það ósanngjarnt, aÖ lagður væri tollur á skiprýmiÖ
eittsaman, án þess að hafa hliðsjón affarminum; en hinir
afcrir uefndarmenn hafa þó álitið rettast aö fara eplir
lestatali, bæfci vegna þess, ab skipin sö optastnær ail'ermd,
og líka vegna þess, að erfitt verði aÖ hafa gætur á rðttri
lúkningu tollsins se lianu lagbur á farminn. j>ó lielt
nefndiu einnig, ab skip þau, er kæmi tvívegis eba opt-
ar á ári út til Islauds, ætti aÖ eins að greiöa tolliuu
fyrir liina fyrstu för. Hvað því viðvíkur að nokkuÖ kynni
ab verða umfram af tollinum, er nú var nefndur, þá
drap nefndin á, að verja mætti afgánginum til þess aÖ
bæta aptur jafuabarsjóöunuin upp kostnað þaun, er kosn-
íngarnar hefði valdib; yrði nú ekkert allögu af tollinum,
þá helt nefndin ab jafnaÖarsjóðir amtanna ætti að greiða
kosníngagjaldið, án þess ab fá nokkra uppbót á því aptur.
KansellíiÖ þorði ekki ab mæla fram m'eð þessari uppá-
stúngu, af því það er óséð, að hve miklu leiti slíkur tollur
muni þýngja á verzluninni á Islandi, og reyni mcnn til
að koma honum á, rísa þar af mörg vafamál, er eigi
verður úr leyst meðan nægilig skírteini þar um vanta;
svo getur þab og brugðið til beggja vona, ab skipagjaldib
verbi nægiligt til að borga með alþíngiskostnaðinn. Aptur
virtist kanselliinu réttast, að þessi tilkostnaður, ásamt
þeim, er embættismanna-nefndin hefir valdið, verbi borg-
aður af jafnaðarsjóðunum eptir tölu fulltrúa, þeirra er
hvert amt sendir á alþíng. Hið konúngliga „rentukammer”
samsinnti kanselliinu, en hélt þó, ab það mundi vera réttast