Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Blaðsíða 127

niá. þessi orS, sem eru í sannlcika raild og ástú&Iig Is-
landi til handa, liaffci en íslenzka embættismanna-nefnd
fyrir sér þegar hún safnafcist til a8 búa til fyrsta frum-
varp, eða leggja fyrst ráö á málið, aÖ par jr&i gjiirt laga-
frumvarp eptir. Konúngsfulltrúinn hefir kallað |)essa em-
bættismenn dugligasta allra manna álslandi; eg (jori ekki
að mæla móti þessum vitnisbnrfci j það má vel vera að
þeir væri í raun réttri allra manna dugligastir þar á land-
inu; eg játa og fúsliga, að þar voru að vísu nokkrir sér-
liga dugligir, skvnsamir og vel þokkaðir menn á meðal
nefndarmanna, en eg bifc að þess sé vel gætt, að í nefnd-
inni sátu embæltismenn, og embættismenn einir. Eptir
því sem héðan er auöið afc sjá, virðist sein nefndin haíi
þegar frá upphafi sett sér það mið, að gjöra þíngið sem
líkast þíngunum hér í landi, ekki einúngis að sýslunni
til heldur að allri lögun, í stað þess að fylgja fast kon-
úngsbofeinu og umboði því, sem þar er gefið svo rifiiga.
þegar menn lesa frumvarpið, er aubvelt að sjá, hversu
smásmugliga loðab er í þíngaskipun Danmerkur, Islaudi
lil skaba, og það þó konúngsúrskurÖurinn gjöri með Ijósuin
orðum mun á sýslu ens nýja þíngs, sem átti ab vera hin
sama og hinna fulltrúaþinganna, og á iögun þess að öðru
leiti, sem nefndin átti að segja fyrir á þann hátt, sera
henni virtist sjálfri haganligast. Konúngsfulltrúinn hefir
getið þess, aÖ frumvarp Melsteðs kammerráðs liafi ekki
einúngis komib sfðar fram heldur enn fruinvarp allrar
nefndarinnar, heldur sé það og frumvarpi nefudarinnar
harðla ólíkt, einsog framsögumabur drap á. Eg ereinnig
á því ab svo sé; en mér þykir illa að ekki hefir verið
lögð fram hér á þinginu öllum til hagnýti'ngar frumvarp
Melsteðs né nefndarinnar, og ekki heldur álitsskjal ens
konúngliga rentukammers , hafi þess verib leitað, sem eg
get vera muni. I slíku vandamáli sem þetta er, og þarað-
auki öllum ókunnugu, er þess mjög óskanda að liafa allt
fyrir hendi sem til aðstoðar má vera, svo menn geti náð
Ijósri hugmynd um málib, og eg vildi þessvegua óska