Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Side 200
200
eg að einn þeirra aöeins væri fæddur í Danraörku, og
hafi þeir nú, að eg taki raer f raunn orð konúugsfull-
trúans, ..þrælbundiÖ” sig við þínglög vor, þá valda Islend-
íngar því sjálfir að frumvarpið á eigi við, eptir því sem
til hagar á Islandi, og raá eigi fullnægja þörf þess, þó hún
se að líkindum bráð, á þjóðþíngi, er þeir hafi ser. Eg
hlýt og að vera saindóraa konúngsfulltrúa í þvi, að illa
hefir tiltekizt, að Islendingar, þeir er búa í Kaupmanna-
höfn, hafa koinið svo seint ineð athugasemdir sínar, og
hagað þeira þannig, að þeiin verður eigi svo gauinur gefinn
sem ella mundi, því þeir höffcu gildar ástæður til að bera
upp álit sitt um inálið, og hefði athugasemdir þeirra verið
raikils metandi, ef þær hefði verið á gófcum rökum bygðar
og komifc í tækan tíma. Að endíngu er eg saindóma kon-
úngsfulitrúa i' því einu, að óskanda hefði verið, að minni
hluti nefndarinnar hefði þegar í álitsskjali sínu borifc ujip
frumvörp þau, er hann hefir nú fallizt á, og fært fyrir
þeim svo gildar ástæður, að þingmenn liefði getað borið
meira traust til álits þessara kunnugu manna. þá er eg
einnig á ináli konúngsfulltrúa í því, að þeim er heiður í,
afc þeir duldu það ekki er þeir breyttu áliti sínu, því eg
efast ekki um, að þeir hafa orðið að sjá fyrirfram brixl-
yrði þau, er kouúiigsfulltrúinn helir liaft við með svo
mikilli ákefð, að þeir væri sjálfum sér ósamkvæmir. þó
er þess hér að geta, að framsögumafcurinn, hafi eg skilið
hann rétt, lét þegar í Ijósi með lifandi tilfinníngu er
málið var rædt efc fyrra sinn, að íslenzku eina mætti
mæla á alþíngi; svo þótti honum og óskanda, þó brýn
nauðsyn bæri eigi til þess, að fleiri yrði kveðnir til al-
þíngissetu, og var það kostnaðurinu einúngis, er bægði
honum frá að fallast beinlinis á það. það má því kalla,
að þíngmenn hér sé í vanda staddir, er þeir eiga að leggja
dóm á mál þetta. þó er að minnsta kosti tveim afbreyt-
íngaratkvæfcum Kristensens málafærslumanns þannig hátt-
að, að viðvíkjandi þeim þarf eigi nokkurn kuunugleik á
Islandi, og erum vér því, að minni hyggju, fullfærir til