Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Blaðsíða 149

119
afe eg hefi enganvegimi byggt þá meiníng mfna: aS stjórnin
hafi farið í þessu máii utanvið úskir konúngsins, á {jví,
afe stjúrnin liefir stiíngið uppá Ileykjavík til þíngstaðar í
stað jjíngvallar; en eg hefi byggt á hiuu, að í konúngs-
úrsknrðinuin stendur : að hið nýja þíng <tskuli vera lagað
á sama hátt og hið eldra, að því leiti sem kostur er á
nú er það fullkunnugt, að hið eldra þíng var byggt á
mikln frelsi, og því þykir mer sem stjúrnin hafi ekki full-
nægt úsk konúngsins, að hún hefir ekki sett hið nýja
þíng á sama grundvöll. Af því, sem konúngsfulltrúinn
las upp úr álitsskjali enna islenzku nefndarmanna, sé eg
sann á, hversu menu mega fara varliga afe slá gullhainra
þegar við stjúrnina er að eiga; því þá má búast vife þeir
verfci hafðir til afc sanna, að maður eigi cngan rétt á því
sem maður biður um.
Konúngsfulltrúinn: þafc stendur með bernm orð-
nm í úrskurðinum 1840, að sýsla alþíngis skuli vera hin
sama og Iiinna annarra fulltrúaþínga. Hinn virfculigi full-
trúi tekur fram, afc alþíngi hinu forua hafi verið mjög
frjálsliga hagafc; en ef haun vill liafa fyrir að lesa ástaeð-
urnar, sem fylgja álitsskjali ennar íslenzku ncfndar, þá
mun hann finna að því var hagað þvert á múti.
Framsögumaður (Etazráð Grímur Júnsson): Ilinn
háttvirti konúngsfulltrúi hefir orfcið fyrri til að svara
Hansen búnda uokkru af þu' sem eg ætlaði að segja. þessi
hinn virðuligi fulltrúi hefir úskað, að liinu nýja alþíngi
yrði hagað eins og hinu cldra; en vegna þess að sýsla
ens nýja þi'ngs átti að vera liin sama og fulltrúaþínganna
hér í ríkinu, þá var ekki fært að haga því eins og liinu
forna alþíngi, sem var i' upphafl allrar annarrar tegundar,
og seinna meir ekki annað eun einskonar yfirdúinur. Eg
ætla annars ekki að fara fleirum orðum um þetta, heldur
leyfa mér afc tala nokkuð viðvíkjandi því sem konúngs-
fulltrúinn sagði. þar sem hann hefir getið þess, að ísjár-
vert mundi vera að kvefcja hið nýja'þíng til ráða um lög
þau, sem vife koma höguu þess sjálfs, þá sé eg þó ekki