Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1843, Blaðsíða 25
25
er henni bjó í brjósti. Nefndarmenn sýna fyrst, livílík
liætta ædarvarpi og öðru eggvarpi sö búin, ef venja sú
lieldst við er nú tíökast, og komast svo aÖ oröi: á van-
kvæÖi |iessu heldur nefndin aÖ mestu leiti muni mega
bdt ráða, ef lögreglustjórninni væri gjörtað skyldu að reka
mál þau, er rísa af ólögmætum skotum á stöðum þeim sem
lögliga friÖhelgir eru. Hafa {iví nefndarmenn aufcsjáanliga
haft í huga kouúngs-úrskuröinn 17da Júl. 181(5. I rök-
semdafærslu sinni liafa nefndarmenn að öðru leiti fært
til síns máls, að ákvarðanir tilskipunarinnar 13da Júní 1787
í 7 § bendti til, að afbrot þau sem þar er umrædt, og
mikið eiga skyldt við þetta efni, ætti að sæta sókn yfir-
valdanna; en þess hefir þeim þótt viðþurfa, að sama
úkvarðan yrði gjörð um konúngs-úrsk. 1816, og er það
víst á góðum rökum byggt, að nefndarmenn liafa ekki vilj-
að láta ákvörðun þessa ná til alls þess, sem fyrir er mælt
í tilsk. 13da Júní 1787 3 kap. 7 §. f>ar er talað um
að skjóta og veiða æðarfugla, og um heimildarlausa eggja-
töku, en fyrir þau brot eru gjörðar rainni bætur, enn
tilteknar eru í úrsk. 1816, og þegar æðarfugl er ekki
skotinn í löghelgi virðast athafnir þessar ekki þess vérðar,
að beinlínis se gjört nýmæli um, að yfirvöld eigi sókn ura
þær. Ekki fæ eg seð, á hverju uefndin byggir það, að
athafnir þær, sein greinin í tilskipuninni 1787 tekur til,
se mikilvægari enn þær, sem nefndar eru í konúngs-úr-
skurðinum 1816. það virðist sem uefndin muni helzt
liafa haft í liuga, að meira varðaði þegar röttindum inanna
sö traðkað berliga heldur enn þegar eitthvað er gjört sem
að eins má verða háskaligt; en þegar um er að ræða á
hverjum afbrotum yfirvöldin skuli eiga sókn, þá á það vel
viÖ um siíkar atliafnir, sem ekki vinna neinura einstökum
manni beran skaba, heldur skerða hag þann eður gæði,
sem alþýdu standa á mestu. Mönnuin liefir raunar alls
ekki þótt nauðsyn bera til, að yfirvaldinu væri fengin sókn
á þeim afbrotum, sem getið er í tilsk. 1787, en ekki eru
aptur nefnd í úrskurði 1816; þó hefir mönnum þótt þörf