Gefn - 01.01.1873, Síða 7

7
Gylfaginníngu muni eiga uppruna sinn til hans að rekja.
Venjulega skoða menn galdrasögurnar um hann svo sem
marklausar lygasögur; en einmitt í þessum hjúpi huldist
• virðíngin fyrir honum eins og fyrir öðrum fyrirtaks mönnum
á fyrri tíð; viðurkenníngin á hans furðulega lærdómi og
gáfum gat ekki komið fram á sterkari hátt, og það var
einmitt samkvæmt þjóðarandanum ad bendla hann við galdra
og gjörnínga, eins og alla þá menn sem haldið var að vissu
meira en aðrir; og af því allir eða flestir voru þá orðnir
kristnir, þá höfou menn engin önnur ráð en að gera djöfulinn
að þjónustumanni Sæmundar; menn létu Sænnind vera
kominn svo lángt í galdralistinni eða fjölkynnginni sem unnt
var að komast, svo hann réði við alla ára helvítis og varð
sáluhólpinn allt að einu. Hann reið djöflinum eins og
stífasta alifola, og þetta sama segja Tyrkir um Salómon:
að hanu hafi haft djöfla fyrir reiðskjóta og látið þá vinna
* hvað sem hann vildi. f>etta vald enna útlærðu galdramanna
er skýlaust tekið fram í bók Jóns Árnasonar 1,584: »kunni
maður nógu mikið, þá hefir djöfullinn ekki lengur vald yfir
manninum, heldur verður hann að þjóna, honum án þess að
fá nokkuð í staðinn, eins og hann þjónaði Sæmundi fróða«
— þetta sagði Galdra-Loptur, einhver hin forynjulegasta
mannsmynd frá galdratímanum, og þessi orð hafa gengið
mann frá manni. í miðaldar-ritum merkir »mat,hematici«
galdramenn; menn héldu að reikníngsfróðir menn gæti allt
með reikníngi, reiknað mann dauðau, reiknað þjóf og hvað
sem vera skyldi; og þetta hefir við haldist, allt fram til
vorra tíma, svo að þegar neti var einhverju sinni stolið á
bæ nálægt Sviðholti, þar sem Björn stjörnumeistari var, þá
^ frétti Björn þetta nokkrum dögum síðar og lét lítið yfir;
en sagt var hann hefði gengið í kríngum bæinn skömmu
seinna. Daginn eptir lá netið á enum sama stað aptur, þar
sem það hafði horfið. þessum forualdarmönnum voru því
eignaðar bækur, því bækur eru fjársjóður vitskuunar, og
þannig eru til komnar enar ímynduðu (?) bækur Grænskinna
[