Gefn - 01.01.1873, Side 48

Gefn - 01.01.1873, Side 48
48 líklega norskir) hafa J)ó enn ekki mist allt það sem gerði ena fornu bændur svo merkilega, þegar þeir voru heldri menn, þó ekki væri þeir »lendir menn« (sem er eiginlega seinni tíma antæli og innleitt af Noregskonúngum að dæmi útlendra höfðíngja). Eins og mönnum ávallt hættir við að bera land vort saman við mestu höfuðborg’r og auðugustu og fjölmennustu lönd heimsins, svo samlíkíngin verður öll rammvitlaus og vér náttúrlega þá á hakanum, sem von er: eins bera menn alltaf íslendska alþyðu saman við borg- armúg erlendis, sem er af öllum öðvum rótum runninn og lifir á allt annan hátt. Bæði hið andlega og líkamlega líf alþýðu vorrar er beinlínis áframhald fornaldarinnar, og vér vitum allir hversu ríkuglega fornaldarlífið ríkir í allri þjóð vorri, þó það sé sutnum kannske óljósara en sumum, eins og ætíð vill verða; og einmitt þetta fornaldarlíf, æfisaga ættjarðarinnar, er það sem hjá oss kemur í stað og vegur upp að rniklu leyti það sem aðrir hafa til síns ágætis og sem kallast »klassisk menntun«, sem er innifalin í því að þekkja athafnir og ritverk Grikkja og Rómverja. EfHellas (Grikkland) má kallast ljóssheimur eða menotunarland Ev- rópu yfir höfuð og sér í lagi suðurlanda, þá vita allir (þó allir ekki kannist við það) að Island var menntunarland Norðurlanda, því Islendíngar einirrituðu sögurnar og kvæðin og þessi verk eru undirrót og gnmdvöllur allrar þeirrar vel- megunar sem Norðurlönd og einkanlega Danmörk hefir á seinni tímum orðið aðnjótandi; því þegar þessi lönd voru sokkin svo djúpt í alls konar eymd að við sjálft lá að allt mundi fara á höfuðið, þá vöktu Islendíngar (þormóður Torfason, Arni Magnússon, Jón Eiríksson) upp söguaudann og hann vakti aptur Norðurlandaþjóðir til krapts og vinnu. Hvernig því þakklæti hefir verið varið, sem Islendingar hafa fengið fyrir þetta, vitum vér allir. Menn hafa sagt. að hinir fornu Islendíngar hafi einir átt þakkirnar skilið, en ekki enir ýngri — um þetta þarf ekki að tala, og vita allir í hverjum tilgángi slíkt er sagt. J>að er því víst, að eins
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110

x

Gefn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.