Fréttir frá Íslandi - 01.01.1879, Qupperneq 14

14
ATVINNUVEGIK.
af grasmaðki, því að hann var víða svo mikill, að eptir hann
lágu hvítar skellur þar sem hann hafði vaðið yfir, bæði á tún-
um og úthaga. Engjar, einkurn blautar mýrar, spruttu víða í góðu
meðallagi, og sumstaðar jafnvel betur. Heyskapur gekk víð-
ast hvar heldur vel, af því að tíð var svo einkar hagstæð, og
heyjaðist víðast í góðu meðallagi, og sumstaðar jafnvel betur.
Nýting var hin bezta. Á Austurlancli og í Skaptafellssýslum
heyjaðist miður, þar sem tíðarfarið var óhagstæðara sakir ó-
þurrkanna, og nýting varð þar víðast í lakara lagi, þar eð heyin
hröktust, og komu svo á endanum sumstaðar illa þurr í garð.
Samt sem áður má þó líta svo á, að lieyskapur hafi gengið vel
þetta sumar og heyaflinn víðast verið í góðu meðallagi.
Garðvextir manna spruttu þetta suinar mjög vel, að því
er vjer frekast til vitum.
Fjenaðarhöld urðu nokkuð misjöfn, þar eð veturinn
var nokkuð harður og margir orðnir heytæpir eða heylausir
þegar skánaði, einkum á Austurlandi. fað hjálpaði og til, að
hey reyndust þar víða ljett og uppgangssöm, af því að þau
höfðu hrakizt svo í óþurrkunum sumarið áður. Fjárpestin
geysaði og með meira móti þenna vetur, og drap niður íje svo
þúsundum skipti. Fjenaður gekk því víða magur undan urn
vorið, en lítið eða eigi er getið um að hafi týnt tölunni af hor, þó
mun eitthvað hafa fækkað af hrossum og tryppum í Skagafirði;
fjenaðurinn hefði gengið þolanlega af, hcfði eigi snjórinn og
kuldarnir í maí komið; það kippti öllu lífi og viðrjetting úr
skepnum um tíma, og gjörði einkum mikið tjón með því, að þá
varð lambadauði svo mikill, að lengi hefir ei verið þvílíkur. Af
þessu leiddi, að kvíær mjólkuðu í rýrara lagi um sumarið, og skepn-
urn fór seinna fram en vant er að vera. Um haustið skarst fje
heldur í rýrara lagi, enda er optast svo vant að vera, þegar fje
gengur ei vcl undan á vorum, einkum ef að þurrkasumur eru
mikil. Fjárheimtur urðu eigi góðar um haustið, og mun á-
fellið í október liafa átt þátt í því.
Af frainförum í búnaði er eigi margt að segja.
Hinum stórfenglegu jarðabótum í Staðarbyggðarmýrum var lokið
undir forustu Sveins búfræðings Sveinssonar, og var það mikið
verk, og lítur út fyrir að geta orðið til mikils gagns, enda er