Fréttir frá Íslandi - 01.01.1879, Qupperneq 77

ÚTFÖR JÓNS SIGUBÐSSONAR.
77
Benedikt skólakennari Gröndal voru beðnir að yrkja kvæði þau,
er þurfa þætti, Birni Ólsen var falið á hendi að sjá um
niðurskiþun líkfylgdarinnar, en Helgesen að annast um að
prýða kirkjuna, bryggjuna, bryggjuhúsið og bátinn, er líkin
væruflutt á; en sjálfur sá landshöfðingi ura gröfina og alla til-
högun hennar.
Póstgufuskipið kom 30. dag aprílmánaðar, og hafði þá
líkin meðferðis; en þá voru þau eigi flutt þegar í land, held-
ur var því frestað þangað til greptrunardaginn sjálfan. En
greptruninni var frestað þangað til 4. dag maítnánaðar, vegna
þess að fólk, sem koraa vildi, gat eigi vitað nægilega fljótt í
nærsveitunum, hvenærjarða skyldi, með öðru móti.. Greptrun-
ardaginn var hryðjuveður á útsunnan um morguninn, en batn-
aði er á daginn leið; kl. 9 var flaggað á öllum húsum og skipum í
miðja stöng, og síðan öllum búðum lokað. A 11. stundu fór
Helgesen út í póstskipið að sækja líkin og sjá um þau í land,
og með honum Eiríkur prófastur Briem — en liann var sá,
er afhenti landsliöfðingja kisturnar; kl. 11 lagði báturinn frá
Fönix í land, og reru undir honum tveir bátar frá herskipinu
Ingólfi, er þá var þar á höfninni, en á eptir reri hinn þriðji
bátur með lúðurþeyturum Ingólfs, og bljesu þeir sorgarlög á
lúðra sína alla leið til lands.
Nú er að segja af því, sem gjörðist í landi. Kl. 10V2 söfn-
uðust saman við lærða skólann fulltrúar ýmissa hjeraða, fjelaga
og stjetta, stúdentar og skólapiltar, og skipuðust í fiokka;
gengu stúdentar fremstir, þá skólapiltar, þá iðnaðannenu bæj-
arins, allir í tvísettri röð, og bar hver flokkur merki í broddi
fylkingar; gengu þeir síðan alla leið niður til bryggjuhússins,
og námu þar stað. Meðan líkunum var róið í land, var í milli
skúra og fagurt sólskin, en regnbogi fagur var í framsýn yfir
höfninni og stóð fótum sínum niður á eyjarnar; var það bæði
fögur sjón og svipmikil, svo sem náttúran sjálf gjörði sitt að
prýða útför þessa óskmagar íslands. Þegar báturinn rann að
bryggjunni, var þar fyrirbúningur mikill að veita kistunum
sem hátíðlegasta viðtöku. Beggja megin á bryggjunni voru
reistar stengur hvítar að lit, og voru upp af þeim gjörvar
fjaðrir spjótmyndaðar, silfurlitaðar, en á milli þeirra blöktu