Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1915, Blaðsíða 79

79
Á miðflötinn er málaður Kristur á krossinum, en guð-
spjallamennirnir á hina. Umgjarðirnar á flötunum,
brúnin og fótlistinn eru með »marmara«-málningu.
Brúnin er flöt og slétt að ofan; br. 15,3 sm. Að fram-
an eru i henni 2 holur fyrir kerti. Fyrir ofan mynd-
irnar er letrað umhverfis með gotn. letri: Gúd Til Ære
og Stader haúfns Kircke Til Prýdelse er denne Prædige
Stoell gifven af Nicolai Búrmester A= 1708. Fyrir
neðan myndir guðspjallamannanna, sem eru ágætlega
málaðar, eru letruð nöfn þeirra. Fylgja 4 »marmara«-
málaðar fjalir af fæti undan stólnum.
6742. 10/ii Innsigli úr tini, hnappmyndað, þverm. 2,9 sm., þ. 0,5
sm.; fóturinn 1 sm. að hæð, 2,2 að 1. og 0,5 að þ., með
0,4 sm. víðu gati. Á miðju er niðurgrafin kringla,
verður því upphækkuð á vaxinu eða lakkinu, og er
fimmhyrningur eða fimmhyrnd stjarna grafin á hana;
kringlan er 0,8 sm. að þverm. Umhverfis hana eru 2
hringar og fyrir utan þá er áletrunin með rómönskum
upphafsstöfum: f SIG: ÍNDrlDA: IONS1). Fundið i
Vatnsdal í Fljótshlíð.
6743. ,8/u KirJcjuklukka steypt úr kopar, með bíkúpulögun og mjög
fornleg, hæð 27,5 -)- 10 (krónan) sm., þvem. 18—24 sm.,
um barmana 29 sm. Þ. að eins 0,4 sm., nema um slag-
hringinn. Krónan er 1 aðalhringur og ganga 6 minni
smábeygjur upp að honum, en rambald úr birki stendur
í gegn um hann, þverm. 5,5—6,3 sm., 1. 34 sm., en í
gegnum það og út frá því miðju stöng úr furu, 1. 27,5,
sem strengnum er fest í. Kólfurinn er 25,5 sm. að
lengd, ferstrendur ofan til, þverm. 1.1 —1,8 sm., en si-
valur neðan til og að þverm. mest 2,8 sm. Skora er í
neðst umhverfis, svo sem til að binda í um kólfinn.
Upprunalega hefir hann hangið í keng, sem verið hefir
efst í klukkunni, en hann hefir ryðgað úr og hefir þá
kólfinum verið fest með leðuról um járntein, sem settur
hefir verið í gegn um klukkuna þvera uppi við húfuna.
Lögunin er mjög svipuð og á klukku þeirri, sem sýnd
er á 1. mynd í bók F. Udalls, Danm. middelalderl.
Kirkeklokker; telur hann þá klukku vera frá fyrra
helmingi 12. aldar, og hefir eftir H. Otte, að þessi lög-
‘) Indriði Jónsson lögréttumaður, í Selvognum, var uppi á 17. öldinni, en þetta
virðist eldra.