Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1983, Qupperneq 97

rétt á eftir var rekið mikið högg i þilin. Að morgni voru föturnar og allt
kyrrt, en óglögg klóarför sáust þar í hjarnfrerum."
„Líkt dýr varð fyrir Eiriki bónda Magnússyni að Sörlastöðum, þar á milli
bæja. Sagði hann að það hefði verið eins stórt og naut. Það elti hann heim.“
Loks er svo að geta sædýrs er sást í Skálanesi við Seyðisfjörð
utanverðan.
Þegar Sveinn Skúlason (siðar á Seljamýri í Loðmundarfirði), var ungl-
ingur í Skálanesi, „lék hann sér einhverju sinni með fleiri börnum í skemmu
úti á hlaði. Hann var um fermingu, en öll hin yngri. Áður en varði sjá þau
stórt dýr, gráskjöldótt, koma frá sjónum heim á hlaðið. Er þar hár og
brattur bakki upp að fara. Börnin urðu skelkuð, lögðu aftur skemmuhurð-
ina, og spelkuðu að innanverðu. Þegar dýrið komst eigi inn i skemmuna,
lagðist það upp að þilinu. Var það svo riðamikið og þungt, að hrikti og
brakaði í þilinu.“ Stuttu síðar „rétti dýrið sig við, hljóp ofan að sjó og steypti
sér i hann. Töldu börnin að dýrið hefði verið miklu stærra en nokkurt annað
sem þau þekktu. (Haft eftir Sveini sonarsonarsyni Sveins Skúlasonar).
(Þjóðsögur Sigfúsar V. bindi, 1. útg. bls. 113).
Allar virðast þessar sýni hafa átt sér stað snemma á 19.
öldinni, líklega með fremur stuttu millibili. Minnir þetta á
svipaðar sagnir í Viðfirði, sem fara hér á eftir.
16) Sœdýrin í Mjóafirði, eystra. í þjóðsögum Sigfúsar 5. bindi,
bls. 109, er greint frá nokkrum dýrasýnum úr Mjóafirði, sem
hafðar eru eftir Pálínu Waage (1917), á Hesteyri í Mjóafirði.
(Einnig í „Skoðað í skrínu“ Eiríks á Hesteyri, Ak. 1978, bls.
64.).
Jón bóndi Árnason, er bjó á Hesteyri litlu eftir miðja 19. öld, rak eitt sinn
fé sitt út í svonefnd Ekruvík, og gekk svo heim að fjárhúsi á svonefndu
Borgartúni, spöl niður frá bænum. „Þokuloft var og veðurhægðmikil." Allt
í einu verður hann þess var að féð kemur á fleygiferð á eftir honum, og á eftir
því dýr „á stærð við vetrung, með langan hala, eða skott, og var kleppur eða
brúski yzt á halanum, rauðbleikt og sem hárlaust að sjá. Það settist á hól
ofanvert við fjárrétt þar nærri.“ Ekki þorði Jón út úr húsinu fyrr en komið
var fram í rökkur, en „þá fór dýrið loks í brott og hvarf í sjóinn. Enginn
þekkti það og kölluðu menn það því skrímsli."
Árni Vilhjálmsson frá Brekku virðist hafa séð svipað dýr „er
hann gekk til fjár inn á ströndina frá Brekku, innanvert við
Vígdeildarhamar.
99