Skinfaxi - 01.12.1935, Síða 9

SKINFAXI
89
Feröa vfsiir.
(1920).
Fákar reyndust ferða-greiðir,
fimir þræddu grýttar teiðir;
ekki skorti æfintýri
upp til hlíða, bergs í sal.
Fyllti huga farargleði;
fegurð svölun þreyttu geði
veitti, þó að væri letruð
vetrar rún um hæð og dal.
För vor Uí um fjalla-lendur,
fljótin blá og hýrar slrendúr,
yfir heiða firna-fláka,
fjarri öltum byggðum lands;
yfir hrannir lrrauna-sævar,
hafið dauða eilífs snævar;
utar skinu, upplitsfögur,
engi, tún og skógakrans.
Sáum ættlands svipinn heiða,
silfri glita jökla breiða,
sólargullið sindra’ um tinda,
svani fagra vötnum á;
heyrðum brim við strendur stynja,
strauma fljóts í gljúfrum drynja,
heyrðum óma hrikaþunga
hljóma stormsins gigju frái.