Skinfaxi - 01.12.1935, Blaðsíða 19

SIÍINFAXI
99
ist í víni eða öli. Þegar gerjun er lileypt í sykur- eða
sterkjuefni, myndast vínandi og kolsýra. Það er í
aðalalriðum þetta, sem gerist við ölbruggun og vín-
framleiðslu. Nánara þori eg ekki að fara út í þessa
sálma, þvi þá kynni einhver að segja, að ég væri
að kenna íslenzkum börnum heimabrugg!
Það er kunnugt, að áfengið lífgar og fjörgar. Og
það er engin furða, þó feimnir menn og skapþungir
freistist til að hýrga sig á víni, og verði sólgnir í
það. Því miður veitist oft erfitt að fara gætilega með
vínið, og menn verða ölvaðir. Áfengi, sem neytt er
um of, tekur frá mönnum dómgreind, stilling og liátt-
prýði. Siðprúðir og liæverskir menn umhverfast. —
Þeir, sem óvanir eru áfengi, verða veikir, fá upp-
sölu, böfuðverk, og lasleika eftir á, sem í daglegu
tali kallast „timburmenn“. Langvarandi og óliófleg
vínnautn veikir flest líffæri líkamans, og siðferði
mannsins bíður hnekki. Taugakerfið veiklast, og
kemur það m. a. fram í ankanalegu göngulagi margra
drykkjumanna. Hjartað slappast og æðarnar kalka.
Þegar verst gegnir, geta menn bókstaflega drukkið
frá sér vitið, og allir vita um þau vandræði, sem
drykkjumaðurinn leiðir yfir beimili sitt. Það eru ekki
vandfundnar sögur um allt það böl, sem ofdrykkjan
hefir i för með sér.
Á hinn bóginn verður að líta á það, að í mörgum
vínræktarlöndum, t. d. Frakklandi og Miðjarðarhafs-
löndum er vin notað með mestu prúðmennsku. Allir
heimilismenn neyta þar léttra vína um matmál, í
stað þess að drekka vatn eða mjólk. Vitanlega verð-
ur fólkið ekki drukkið af þeirri vínnautn. En þar
sem engin vínrækt er, eins og t. d. á Norðurlöndum,
litur út fyrir, að fólk eigi svo erfill með að hafa vín
um hönd með hófsemi.
Sumir eru svo æstir móti áfengi, að þeir geta tæp-
lega viðurkennt neina kosti vínsins, en berjast gegn
7*