Skinfaxi - 01.12.1935, Blaðsíða 33

SKINFAXI
113
sem presturinn skírði, og eitt, sem flutti sig vfir í
annan heim, án þess að hljóta sáluhjálplega með-
höndlun prestsins.
En livar eru þá þessi fjögur börn, sem presturinn
sldrði? Ilvers vegna hafa þau yfirgefið slilna foreldra,
sem eru í þann veginn að gefast upp í liinni vægðar-
lausu baráttu lífsins?
—- 0, stúlkurnar mínar eru nú báðar suður i Reykja-
vík, í vist hjá góðu fólki. Það er ekki von, að þær
vilji hírast i ómyndinni bér lieima, svona menntað-
ar stúlkur. — Hún Gunna mín, sem þénar hjá lionuni
Jensen kaupmanni, skrifaði mér i fyrravetur, að liún
gengi í kvöldskóla, og þar lærir hún mörg gagnleg
fræði, blessunin. Og Vala litla eykur sína mennt með
leslri góðra bóka, þegar hún liefir frí, og það er víst
allra bezta kona, sem liún er lijá. Það er hún ekkjan
lians Ólafs með útgerðina. — Það má svo sem marg-
an vísdóminn nema í henni Reykjavík.
— En synirnir?
—• Hann Geiri minn sigldi til Vesturheims, eins og
þú veizt. Eg vona, að bann lifi og blómstri eins og
kóngsins lausamann, aumingja strákurinn, því að ])að
kvað vera golt land þar veslra, og lítið sem ekkerl
útsvar. Samt hefir liann ekki skrifað okkur ennþá.
— En Irvar er hinn?
— Já, hann Þórður? Hann er nú hóndi í næstu sveit
og byrjaður að eiga börn. Hann er fátækur, eins
og fleiri, greyið, en ef hann hefði ekki gift sig, þá
gæli hann átt fríðan pening. — Og Katrín gamla gekk
út að glugganum og starði nokkra stund á dimm og
regnþrungin skýin, sem svifu hægt og liátíðlega á
kvöldhimninum, eins og stór skip, sem sigla breiðu
höfin, eitthvað út í bláinn. Augnaráð hennar hvarflaði
frá einu til annars, reikandi og dapurt í skeikulu til-
gangsleysi dagsins og kulnandi draumum horfinnar
æsku. Skjr kvöldsins voru svo óvenjulega yfirþyrm-
~8