Skinfaxi - 01.12.1935, Blaðsíða 75

SKINFAXI
155
iSíðan eru liðin sex ár, og getur varla talizt, að nafn J. M.
hafi sézt á prenti á þvi timabili. Hann hafði stofnað hús-
gagnaverzlun í Rvik, og voru ýmsir teknir að ótlast um skáld-
gáfu hans i sambýlinu við kaupmennsku og fjármálaþvarg.
En nú í haust kom þriðja ljóðabók Jóns Magnússonar,
Flúðir, og munu margir liafa opnað hana bæði með fögnuði
■og forvitni. Er það skemmst af bókinni að segja, að hún efnir
meira en það, sem lofað var með fyrri bókunum.
Meginhluti þessarar nýju bókar er tveir ljóðaflokkar: Víg-
vellir og Úr æfisögu Björns sýslumanns. Eru þeir báðir yndis-
lega snjallir og sterkir, í látleysi sínu og einfaldleik. í fyr-
nefnda flokknum grípur skáldið nýjan streng á hörpu sinni,
ádeilustreng, sem hljómar með hita og vandlætingu. Og hann
bregður þar upp myndum svo lifandi og skýrum í fáum drátt-
um, að af ber. Þetta sýnishorn verður að nægja, úr kvæð-
inu Vopnasmiðjur:
Risasmiði velta milli véla.
Vígatólin ört af stokkum hlaupa.
Markaðurinn gleypir gersemarnar.
— Gróðaherrar striðsins selja og kaupa.
Og rétt á eftir þessi lýsing á verkamönnunum í vopna-
smiöjunni:
Höfuð þeirra hugsar ekki framar.
Höndin fálmar skynlaust eftir taki.
Lífsins magn er dautt úr öllum æðum.
Aþján hvilir þeim á lotnu baki.
Jón Magnússon er karlmannlegt alvöruskáld, laus við vol og
bölsýni, en skortir líka leik og glettinn hlátur. Verður ]>að
helzt fundið að kvæðum hans, og skal þó játað um leið, að
ósanngjarnt er að krefjast af honum allra kosta. Vonandi
þurfa menn ekki að bíða sex ár eftir næstu Ijóðabók hans.
Gunnar M. Magnúss: Brennandi skip.
Lesendur Skinfaxa þekkja Gunnar M. Magnúss kennara og
rithöfund. Hann hefir skrifað nokkrar snjallar greinar i þetta
rit. í næstsiðasta hefti voru tveir kaflar úr nýrri Reykjavikur-
sögu eftir hann og vöktu töluverða eftirlekt. Nú er skáldsaga
þessi komin út og heitir Brennandi skip. Lýsir hún nokkru
tímabili úr æfi fátækrar verkamannsfjölskyldu, en auk þess
kemur klerkur einn, konsúlsfjölskylda og fleira fólk við sögu.
Mest er þó sagan um börn verkamannsins, einknm Ingiald
litla, og er drengnum snilldarlega lýst og þeim áhrifum, sem