Skinfaxi - 01.12.1935, Blaðsíða 62

142
SKINFAXi
Þannig heí'ir garðurinn hans Arnleifs opnað augu
sveitunga lians fyrir því, að fegra og prýða umhverfis-
heimilin. Garðurinn hans er líka áreiðanlega fegursti
iafnstór hlettur í öllu byggðarlaginu. Það er lilýlegt að
horfa heim að Kirkjubóli, þegar garðurinn er i blóma,
og þá ekki síður, ef komið er1 í hann sjálfan. Garðurinn
liefir ekki kostað Arnleif annað, í beinum peningum, en
verð girðingarinnar i kring um liann. Hilt liggur í hans
eigin starfi og umönnun í frístundum. En það hefir
hann lagl fram með gleði og ánægju, sem hefir gert
lif lians fegurra og fyllra.
Á samkomu, sem U. M. F. Súðfirðinga hélt í sumar,
flutli Arnleifur, sem nú er formaður félagsins, mjög
eftirtektarvert erindi, þar sem hann vill fylkja börnun-
um og unga fólkinu saman um það, að koma upp
gróðrarstöð i sveitinni. Eg óska honum innilega tii
hamingju með þá liugmynd, og eg vona, að ungmelma-
félagarnir skilji svo vel hlutverk sitt, að þeir veiti hon-
um traust lið i þessu efni.
Með samstilltum kröftum ungrar og vaxandi sésku
verður margt leikur einn, sem annars er óframkvæm-
anlegt. Skúli Þorsteinsson.
vaki í nótt.
Ennþá hem ég heim, því nú er vorið sezt að völdum,
og veturinn er gleijmdur ásamt prófi og skólaönnum.
Að sunnan kemur hlýjan í óralöngum öldum,
svo angandi af lífi og blessun handa mönnum.
Ég ætla að vaka í nólt, á meðan blessað fólkið blundar.
Á bak við stekkjarhólinn er gott að setjast niður.
Og alltaf rísa borgir, þó ýmsar séu hrundar,
og ennþái sveipar hólinn svo djúpur, þögull friður.