Skinfaxi - 01.12.1935, Blaðsíða 21

SKINFAXI
101
landi, að sjá drukkinn mann, svo alvanalegt, að það
þykir ekki tiltökumál. Drykkfelldum mönnum er
líka trúað fyrir trúnaðarstöðum þjóðfélagsins. Og
drukknum mönnum er látið líðast að liafa sig i
frammi á veitingahúsum, dansleikjum og almemium
samkomum. Drykkjuskaparóregla á sér jafnvel stað
i skólum. Þess væri óskandi, að ungt og uppvaxandi
fólk færi að líla á þetta, eins og börnin i Spörtu litu
á drukknu mennina, sem þeim voru sýndir. Börnin
sáu, að svona mættu siðaðir menn ekki liaga sér. Eins
ættu uppvaxandi ungmenni að líta á óregluna hér
á landi. Þvi miður er það liðið, og litið að því fund-
ið, að menn drekki um of, þótt það sé í raun og veru
lil vanvirðu fyrir alla parta.
Þetta orsakast af, að siðmenning okkar íslendinga
er miklu veigaminni, en oft er gumað af. Ymsar
aðrar þjóðir eru hófsamari og liáttprúðari, og gera
meiri kröfur en við. Það má ferðast vikum saman
um ýms Evrópulönd, þar sem nóg er af ódýru víni
og öli á boðstólum, án þess að sjá ölvaðan mann á
almannafæri, nema mjög sjaldan. Það er ekki af
þvi, að menn neiti sér um áfengi, heldur vegna þcss,
að fólkið gerir strangari lcröfur um framkomu í dag-
legu lifi, heldur er hér á sér stað. íslenzkur mennta-
maður, vandaður og bindindissinnaður, sem stundaði
allt sitt háskólanám i París, hefir sagt mér, að liann
hafi aldrei séð þar drukkinn stúdent. Ekki af því,
að franskir slúdentar séu bindindismenn, heldur af
því, að þeir eru í þessari grein svo siðlátir, að þeir
myndu l'yrirverða sig fyrir að kunna sér ekki hóf.
Því miður eiga íslenzkir námsmenn langt i land í
þessu tilliti.
Það þýðir lílið að setja ströng lög um notkun áfeng-
is, þegar siðferðiskröfurnar vantar. Vínmálið er menn-
ingarmál. Þið, sem ung eruð, gelið unnið mikið að
þættu siðferði þjóðarinnar, ef ykkur er ljóst, live of-