Skinfaxi - 01.12.1935, Qupperneq 20

100
SKINFAXI
því með bindindi eða banni. En þrátt fyrir margra
ára starf í þessa átt, virðast allar horfur á, að vín-
nautn og öldrykkja mnni eiga sér stað hér á landi
framvcgis. Piltar og stúlknr verða því að ráða við
sig, hvort þan verði i fullkomnu bindindi, eða hvort
þau treysta sér til að nota áfengi i hófi, eins og sið-
uðum mönnum sæmir. Það ælti varla að þurfa að
brýna það fyrir unglingum, að áfengisnautn má ekki
«iga sér stað meðan þeir eru í uppvexti. Annað mál
er,- þólt fullorðnir menn neyti vins, ef þeir kunna
með það að fara.
1 íöfstækisfullar bindindis- og bannræður eru til-
gangslausar. Öfgamönnunum teksl ekki einu sinni
að lialda óreglunni frá sínum eigin heimilum. Það
liefir gengið erfiðlega á siðari árum, að iialda ungu
fólki frá óreglu. Starf þeirra, sem síðasta mannsald-
urinn liafa reynt að vinna móti áfengisnautn — með
ríflegum styrk af almannafé — hefir ekki megnað
að skapa það almenningsálit, að það þyki verulegur
ósÖmi, að fara ólióflega með vín. Það er því miður
enii þá ekki orðið ahnenningi ljóst, að drykkfelldur
m'tiður á ékki-að hafa sama rétt á sér, eins og þeir,
sém kunna með vín að fara. Hér er eilt dæmi úr
daglega lífinu: Eg var staddur fyrir skömmu i stræt-
isvagni i Reykjavík. Inn kom drukkinn maður, sem
ekki lét aðra farþega i friði. Maður í þessu ástandi
á ekki að eiga rétt til að nota opinber flutningatæki.
Hann verður að kaupa sér bíl með sig einan, eða
að lögreglan verður að lijál]>a honum heim. Það væri
æskilegt, að uppvaxandi kynslóð gerði meiri kröfur
i þessu efni, en nú á sér stað.
Þið hafið víst flest lieyrl um hina fornu Spart-
verja. Þeir gáfu börnunum strangl uppeldi, á heima-
vistarskólum. Eitt af því, sem þeir gerðu, lil að vekja
viðbjóð barnanna á ofdrykkju, var að lofa þeim að
sjá drukkna menn. Þvi miður er það algengl á ís-