Skinfaxi - 01.12.1935, Qupperneq 65

SKINFAXI
145
Og nú er svo komið, að liallað er til muna þeim
rétti, og að steðjar æ meir það ástand, sem áimga-
rnálurn æskunnar er banvænast. Alvörublærinn liarðn-
ar á hinni bversdagslegu ásjónu daganna. Alþýðu-
æskan finnur æ betur, hve um þrengist og lifskjör
hennar barðna. Afleiðingar auðvaldsstefnunnar bitna
æ sárar á benni og svipta liana tækifærunum lil þess
að njóta sín. Fasisminn smjaðrar fyrir henni í gráð-
ugri von um að geta sogið það mikla lífsafl, sem bún
býr yfir, afturbaldinu og kapitalismanum lil fram-
dráttar. En jafnframt gengur böl þeirra þjóðfélags-
afla miskunnarlausar en nokkru sinni áður út yfir
alþýðuæskuna og knýr hana til sjálfsvarnar. Atvinnu-
leysið er orðið alþýðuæskunni sá blekkur, sem alvar-
legast ógnar frjálsum vexli liennar. Æskulýðurinn
fær ekki að leita að sjálfs sin gelu og liæfileikum,
fær ekki að leggja rækt við orku sina og eldmóð. Kúg-
unin er ekki lengur stjórnmálayfirráð Dana, heldur
fjármálayfirráð Breta og innlent auðvald. Sjálfstæð-
ið, glæsidraumurinn, sem rættist 1918, er i veði. Þjóð-
frelsið er orðið að verzlunarvöru, og þeir gerast selj-
endur, scm sveipa sig yfirskyni sjálfstæðis og þjóð-
ernisástar.
Hver á nú að verja lifskjör æskunnar, sem er hið
sama og lífskjör þjóðarinnar? Ilver á nú að verja
sjálfstæði þjóðarinnar, sem er bið sama og sjálfstæði
æskunnar?
Hver, nema æskan sjálf? Eða finnst ykkur það
ekki, ungu, frjálslyndu ungmennafélagar? Ilver á
þýðingarmeira kjörorð en þið: að slyðja að ræktan
lýðs og lands? Felur það ekki í sér allt það, sem
frjálslynd og róttæk æska vill fegursl og bezl á Iiverj-
um tima?
Ungmennafélagsbreyfingin befir með þessu kjör-
orði tekið sér þá umfangsmiklu skvldu á berðar, að
fylkja æskulýðnum til samstilltra átaka um raunhæf-
10