Skinfaxi - 01.02.1937, Blaðsíða 51

SKIM'AXI
51
nefndinni, veturinn, sem þeir voru 13 ára, og unnu
sem sendisveinar. Báðir voru sæmilega gefnir, en
hvorugur stóðst fullnaðarpróf um vorið. — Drengir
úr sama skóla hafa vetur eftir vetur verið þingsvein-
ar hjá hinu háa Alþingi — sömu stofnuninni og sett
hafði lög um skólaskyldu þeirra á sama tíma, — en
jafnframt hefir vafalaust atvinnulausum unglingum
og óskólaskyldum, verið neitað um. atvinnuna. — Eg
veit um fjölmarga skóladrengi, sem jafnframt eru
sendisveinar hjá verzlunum eða hafa önnur svipuð
störf. Þeir svíkjast um að sækja síðdegistíma sína
í skólanum og að vinna það, sem þeim er sett fyrir
heima, til þess að geta unnið launuðu störfin. En
þeir, sem eru i síðdegisbekkjum, koma i skólann
þreyttir, votir og óhreinir frá vinnu. En jafnframt
er til nóg af unglingum, sem samfélagið leggur enga
starfsskyldu (skólaskyldu) á herðar og fá ekkert
að vinna.
Vafalaust sjá menn, hve mikið öfugstreymi hér
er, þegar bent er á það. Og þá ættu menn að geta
verið sammála um, að bæta úr því á þann einfalda
hátt, að banna að ráða skólaskyld börn til launaðr-
ar vinnu, a m. k. þann tíma árs, sem skólar starfa.
Mér verður vafalaust svarað því, að slíkt bann
geti komið illa við, því að heimili skólaharnanna
séu oft í sárri þörf fyrir aurana fyrir vinnu þeirra.
Eg veit þetta ósköp vel. En eg veit hitt líka, að þörf-
in er tvöföld hjá atvinnulausum unglingum: fjár-
hagsleg og menningarleg. Tvöföld þörf hlýtur að vega
meira en einföld. Og ef foreldrar skólaskyldra harna
geta ekki komizt af án peninga fyrir vinnu harn-
anna, þá verður samfélagið að sjá þeim fyrir þeim
peningum á annan hátt, svo að þeir geti rækt þá
skyldu, sem það leggur þeim á herðar, þar sem skóla-
skyldan er.
4*