Skinfaxi - 01.02.1937, Blaðsíða 56

56
SKJNFAXI
vík hafa og gefið mjög góða raun. Þó liafa þau starf-
að á síðkvöldum við mjög slæma aðstöðu.
3. Sjómennska. Fjölmargir íslenzkir drengir hafa
mjög sterkan hug til sjómennsku og siglinga. Ef þeir
drengir fá ekki atvinnu við sitt hæfi, er þeir kom-
ast á verkfæran aldur, verður jafnmikil sjósóknar-
þjóð og Islendingar eru, að sjá sóma sinn og hag i
því, að gefa þeim kost á að nota atvinnuleysistímann
til hagkvæms og rækilegs undirbúnings undir starf
sjómannsins. Þetta má gera með því, að láta þess-
um unglingum i té einskonar verklegan sjómanna-
skóla, þar sem þeir geta lært allskonar vinnuhrögð
og fræði sjómannsins, við svipaða aðstöðu og gerist
í lífinu sjálfu, og helzt skapað einhverjar tekjur um
leið.
Framkvæmd þessarar hugmyndar fyrir Suðvestur-
land mætti hugsa sér á þessa leið:
Komið sé upp verbúðum í'yrir unglinga á heppi-
legum stað, líklega helzt „suður með sjó“, t. d. í Sand-
gerði. Skólaverstöð þessi fái einn eða fleiri stóra og
góða vélbáta til afnota, til æfinga og annarrar starf-
semi, ásamt veiðarfærum og öðrum útbúnaði til að
ná fiski úr sjó og gera úr honum markaðsvöru. Við
stöðina þarf að vera dálílil vélsmiðja, netavinnustofa,
seglasaumastofa, tæki til einfaldra mælinga, rann-
sókna og athugana á veðri og sjó, afla o. fl., og svo
fullkomin tæki til björgunar og að framkvæma
„hjálp í viðlögum“.
Á stöðinni fengju drengirnir samskonar nám og
þjálfun og sjóskátar fá víða um heim. Æfingu í öll-
um störfum, sem vinna þarf á litlu skipi, að beita
seglum, fara með vél, nota og hirða ýmiskonar veið-
arfæri og jafnvel að hafa á hendi stjórn skipsins,
nota sjókort og áttavita o. s. frv. Þjálfun í hverskon-
ar landstörfum sjómanna, viðgerðir á veiðarfærum,
smærri viðgerðir á skipum og vélum, aðgerð afla og